ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΜΕΝΙΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΑΥΤΩΝ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ

imkoydoyma.blogspot.com

ΚΑΤΑΓΩΓΗ - ΠΡΩΤΟ ΘΑΥΜΑ – ΑΠΟΦΑΣΗ ΦΥΓΗΣ.

Ο Παρθένιος και ο Ευμένιος από τα Πιτσίδια Πυργιωτίσσης ήταν καρποί μιας ευλογημένης συζυγίας του Χαρίτωνος και της Μαρίας Χαριτάκη , αυτάδελφοι που από την μικρή τους ηλικία αποκαλύφθηκε η μοναχική τους κλήση μετά διάφορα θαυμαστά γεγονότα που έζησαν.

Ο Παρθένιος ,κατά κόσμο Νικόλαος, γεννήθηκε το 1829 και ο αδελφός Ευμενιος ,κατά κόσμο Εμμανουήλ, το 1846, και οι δυο ανετράφισαν « εν παιδία και νουθεσία Κυρίου » χάρη στην μεγάλη ευσέβεια των γονιών τους. Από την παιδική τους ηλικία διακρίθηκαν για την σοβαρότητα , το ολιγόλογο αλλά και την τάση της μοναξιάς για να εντρυφούν μέσα στην ησυχία δια της προσευχής της θειες αποκαλύψεις.

Το 1856 έφυγε για την αιωνιότητα ο πατέρας τους Χαρίτος, και εκείνη ώριμοι πλέον προετοιμάζουν το δρόμο για την δική τους φυγή αφήνοντας τους νεκρούς και αναζητώντας να θάψουν τους εαυτών νεκρούς ,(κατά τη ρήση του Ιερού Ευαγγελίου ) δηλαδή να θάψουν με την

Δύναμη της προσευχής και της μετανοίας τα πάθη και της αδυναμίες των, η μητέρα τους αρχικά διστάζει να τους δώσει την ευχή της αλλά όταν μετά από μέρες ζύμωσε ψωμί και τους ζήτησε να ανάψουν το φούρνο ο Νικόλαος λέει στη μάνα του << για να δεις μάνα πως εμάς τα δυο παιδία σου ο Θεός θέλει να γίνομε μοναχοί να βάλεις τα ψωμιά στο φούρνο χωρίς να τον ανάψομε ,χωρίς φωτιά >> και το θαύμα έγινε τα ψωμιά ψήθηκαν χωρίς φωτιά και η μάνα του με δάκρια στα μάτια υποκλίθηκε μπροστά τους λέγοντας :

- Παιδία μου , δεν είμαι πλέων άξια να σας έχω στο σπίτι μου. Στο Θεό ανήκετε , φύγετε Δοξάζοντας Αυτόν.

Μετά το θαύμα αυτό φεύγουν στηριζόμενοι στην Δύναμη του Θεού για να διαβούν την σθένη και τεθλιμμένη οδό της Αγγελικής Πολιτείας φθάνοντας στο τέρμα λαμβάνοντας το μισθό των καμάτων τους από τον Στεφανοδώτη Χριστό.

ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΣΑΛΟ.

Φεύγουν με την ευχή της μάνας το έτος 1858, για την Οδηγήτρια εκεί και μετά από τέσσερα χρόνια Δοκιμής, ο Νικόλαος γίνεται ρασοφόρος παίρνοντας το όνομα Νέστωρ, στη 27 Αυγούστου 1862. Ύστερα από τρία χρόνια ,το 1865 και μετά από επτά χρόνια Δοκιμής, γίνεται ρασοφόρος και ο Εμμανουήλ με το όνομα Μεθόδιος. Αργότερα βρίσκετε ο σπηλαιώδεις Ναός του Μαρτσάλου, που έγινε μεγάλο προσκύνημα και γι’ αυτό έπρεπε να τοποθετηθεί εκεί ένας άνθρωπος του Θεού που θα υπηρετούσε το προσκύνημα και θα ωφελούσε τους προσκυνητές, και βρέθηκε εύκολα στο πρόσωπο του Μονάχου Νέστορος.

Εκεί ο μοναχός Νέστωρ εργάσθηκε σκληρά αρχίζοντας σιγά-σιγά να περιποιείται τον Ναό και το γύρω χώρο κτίζοντας κελιά , κατασκευάζοντας δεξαμενή για τη συλλογή νερού από πηγή με της οποίας το νερό ξεδίψασαν πολλοί προσκυνητές , αλλά και ποτίζονταν το περιβόλι ,εις το οποίο καλλιεργούσε τα απαραίτητα. Επειδή όμως δυσκολευόταν στο έργο του παρακάλεσε τον Ηγούμενο της Οδηγήτριας να του στείλει τον αδελφό του Μεθόδιο για να τον βοηθά, πράγμα που έγινε. Για αρκετούς μήνες εργάζονταν τα δυο αδέλφια αξιοποιώντας την περιοχή ενώ ζούσαν ασκητική ζωή με προσευχή και νηστεία.

Σε λίγο κηρύχτηκε η Επανάσταση του 1866 και οι Τούρκοι που είχαν αρχίσει τις λεηλασίες των διαφόρων εκκλησιών και μοναστηριών φονεύοντας όσους μοναχούς εύρισκαν, έφτασαν μέχρι το Μάρτσαλο όπου είχαν βρει καταφύγιο πολλοί Χριστιανοί και Μοναχοί. Βλέποντας όμως τον κίνδυνο κατάφεραν να κρυφτούν στις γύρω περιοχές . Φτάνοντας οι Τούρκοι στο Μάρτσαλο όπως γράφει μια έκθεση ωμοτήτων του 1867 <<.....Την Εκκλησίαν Ευαγγελίστριας , εις Μάρτσαλον βεβηλώσαντες κατεσύντριψαν τάς εικόνας...>> επέφεραν δηλαδή καταστροφές στην Εκκλησία.

Μετά την καταστροφή τα δυο αδέλφια άρχισαν να επισκευάζουν τις φθορές από τις καταστροφές των επιδρομέων .

Οι δυο αδελφοί παρακάλεσαν τότε τον Ηγούμενο Γεράσιμο να τους ενδύσει το Μέγα Αγγελικό Σχήμα και γι αυτό κατέβηκε στο Μάρτσαλο και τους έκειρε ο ίδιος Μεγαλοσχημους ικανοποιώντας τον πόθο τους. Ο μεν Νέστωρ μετ’ ονομάσθει σε Παρθένιο , ο δε Μεθόδιος σε Ευμένιο. Το έτος 1868 ο Επίσκοπος Πέτρας Μελέτιος χειροτονεί σε Διάκονο τον Ευμένιο εις την Ι. Μονή Οδηγήτριας και το 1870 ο Επίσκοπος Αρκαδίας Γρηγόριος τον χειροτονεί εις Πρεσβύτερο πάλι στο Μοναστήρι της Οδηγήτριας. Οι δυο αδελφοί παρέμειναν στο Μάρτσαλο αρκετά χρόνια.

Η προσφορά τους στην ανάπλαση της περιοχής ήταν μεγάλη και έτσι έδωσαν μεγάλη πνευματικότητα στο μέρος αφού το σπουδαίο έργο που επιτελούσαν είχε ως αποτέλεσμα να τους επισκέπτονται συχνά πολλοί πιστοί ζητώντας τους χρήσιμες συμβουλές για πνευματικό και ψυχικό όφελος.

http://imkoydoyma.blogspot.com/2008/04/blog-post_5333.html     (20 Νοε 2015   33)   (9 Ιουλ 2020   88)   (9 Ιουλ 2021   51/133)

Σχετικές Δημοσιεύσεις :

        Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος οι εν Γορτύνη της Νήσου Κρήτης