Η Κλήση των Μαθητών (Ματθ. 4, 18-23)

impiprevezis.gr

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στα Πιστιανά, στις 17/6/1990)

1.      Πώς να σταθείς μπροστά στο Θεό;

 Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήγε στη Γαλιλαία, σε ένα μέρος που μέχρι τότε δεν Τον ήξεραν, και μίλησε για τη Βασιλεία του Θεού. Εκεί είδε τον Σίμωνα και τον Ανδρέα, τους κάλεσε και τους είπε: «Ελάτε μαζί Μου, και από ψαράδες που είσαστε θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων. Και δεν θα μαζεύετε στα δίχτυα σας ψάρια για το τηγάνι, αλλά ανθρώπους για τη Βασιλεία του Θεού. Ο Σίμων και ο Ανδρέας άκουσαν τον Χριστό, άφησαν τα δίχτυα τους και τον ακολούθησαν.

Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι έκανε ο Χριστός, τι έκαναν οι Απόστολοι και τι πρέπει να κάνουμε εμείς, για να διδαχθούμε.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Θεός της δόξης, κατέβηκε στην γη. Έγινε άνθρωπος για να μας σώσει. Για να μας πάρει από το θάνατο και από την εξουσία του διαβόλου και να μας οδηγήσει στην αιώνια Βασιλεία Του κοντά Του. Πριν έρθει ανάμεσά μας, κάλεσε τον Μωυσή να ανεβεί στο όρος Σινά για να του δώσει τις δέκα εντολές, οι οποίες δεν είναι βάσανο αλλά φως! Και μας προφυλάσσουν από την αμαρτία, από τον θάνατο, από την καταστροφή. Αφού έδωσε τις δέκα εντολές, δείχνοντας ο Θεός την ευσπλαχνία Του, κατέβηκε εκεί που ήταν ο λαός, μίλησε, και άκουσαν όλοι την φωνή Του. Αλλά ακούγοντας την φωνή τού Κυρίου της δόξης τρόμαξαν. Έπεσαν γονατιστοί και είπαν στον Προφήτη Μωυσή: «λάλει συ ημίν, και μη λαλείτω προς ημάς ο Θεός». Σε παρακαλούμε, συ είσαι άνθρωπος του Θεού, γονάτισε, παρακάλεσέ Τον να αποκαλύψει το θέλημά Του σε σένα. Εσύ να μας το λες. Δεν αντέχουμε να ακούμε την φωνή του Θεού.

Πόσο δίκιο είχε ο λαός εκείνος! Πώς να ακούσει άνθρωπος αμαρτωλός, ένοχος και κατάκριτος την φωνή του Θεού και να μην παγώσει;

Αλλά ήρθε μια στιγμή και ο Χριστός κατέβηκε στην γη, σαν άνθρωπος απλός, γιατί είχε κρύψει την δόξα Του. Βέβαια κάποια στιγμή την φανέρωσε. Σε ποιούς; Στους αγιοτέρους από τους μαθητές Του: στον Πέτρο, στον Ιάκωβο και στον Ιωάννη, όταν ανέβηκε στο όρος Θαβώρ.

Και εκεί όταν είδαν το πρόσωπό Του να λάμπει ως ο ήλιος και δίπλα Του τον Μωυσή και τον Ηλία, τότε οι τρεις άγιοι μαθητές αισθάνθηκαν τόσο πολύ ταπεινοί και εξουθενωμένοι ώστε έβαλαν το κεφάλι τους στο χώμα και προσκύνησαν τη δόξα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Και εμείς, κάθε φορά που αισθανόμαστε κάποια ακτίνα από το φωτός του Χριστού, γονατίζουμε και Τον παρακαλούμε: «Ελέησέ με Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού του Ζώντος. Ελέησέ με τον αμαρτωλό». Μακάριος ο άνθρωπος που ξέρει να γονατίζει πολλές φορές την ημέρα, και να επαναλαμβάνει αυτά τα μακάρια λόγια, που αγιάζουν την καρδιά, φωτίζουν τον νου, και παίρνουν τον άνθρωπο από το χέρι για να τον οδηγήσουν εκεί ψηλά, όπου είναι ο θρόνος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

2.      Φορούν την δύναμή Του

Επειδή όμως δεν είμαστε άξιοι να ακούμε την φωνή του Χριστού, γιατί δεν ακολουθούμε τα λόγια Του με συνέπεια, αλλά κοιτάζουμε περισσότερο να αμαρτάνουμε παρά να αγιαζόμαστε, γι’ αυτό ο Χριστός επέλεξε τους Αποστόλους Του, για να είναι συνεπείς μάρτυρες του λόγου Του και να κηρύττουν συνεχώς την Βασιλεία Του και το θέλημά Του. Και αφού τους εξέλεξε, δεν τους απέστειλε στο κήρυγμα γυμνούς, αλλά τους ενέδυσε «δύναμιν εξ ύψους». Την ημέρα της Πεντηκοστής κατέβηκε το Πνεύμα το Άγιο στους αγράμματους ψαράδες, τους αδύνατους και εξουθενωμένους και τους έκανε πανσόφους και δυνατούς.

Έγιναν σοφοί γιατί έμαθαν τα μυστήρια του ουρανού.

Και ήταν τόσο δυνατοί ώστε μπορούσαν να τα βάζουν με τον διάβολο, μπροστά στον οποίο τρέμουν οι ισχυροί του κόσμου τούτου.

Παράδειγμα: Βλέπει ο απόστολος Παύλος ένα δαιμονιζόμενο και διατάζει το δαιμόνιο: «Φύγε από τον άνθρωπο!» και φεύγει. Συναντά ο απόστολος Πέτρος ένα παράλυτο, που του ζητούσε καμιά δεκάρα. Και του λέει: «Χρήματα δεν έχω, αλλά έχω την δύναμη και το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. ‘‘Εν τω ονόματι Ιησού Χριστού έγειρε και περιπάτει’’». Και σηκώθηκε αμέσως ο παράλυτος χοροπηδώντας.

Γιατί, αδελφοί; Γιατί οι απόστολοι είχαν ντυθεί τη δύναμη της ιερωσύνης που είναι το Πνεύμα το Άγιο. Αυτό έλαβαν και αυτό μετέδωσαν στους διαδόχους τους ιερείς και Αρχιερείς.

Πάντοτε ο κόσμος έτρεμε τα δαιμόνια και τους δαιμονισμένους.

Φοβόμαστε τα δαιμόνια, γιατί κάνουν κακό και ξέρουν μυστικά τα οποία τα αποκαλύπτουν δημόσια. Τα ακούς να λένε σε κάποιον:

-Βρε, εσύ θα μας κάνεις τον έξυπνο; Που έκανες το τάδε και το τάδε;

Αλλά όταν βρεθούν μπροστά στον παπά και σηκώσει το χέρι του και κάνει πάνω στον άρρωστο ένα σταυρό, ο διάβολος αρχίζει να τρέμει. Τι τρέμει; Την δύναμη την εξ ύψους, την οποία έχει φορέσει ο παπάς. Την δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

Αυτοί ήταν οι Άγιοι Απόστολοι του Χριστού, αυτοί είναι και οι σημερινοί απόστολοι της Εκκλησίας.

Είπε ο Απόστολος Παύλος: Θα έλθει καιρός που ο Θεός θα κρίνει τον κόσμο «κατά το Ευαγγέλιό μου». Δεν είπε «κατά το Ευαγγέλιο του Χριστού». Αλλά σύμφωνα με εκείνα που δίδαξα εγώ.

-Ποιός είσαι εσύ Απόστολε Παύλε και ξεστομίζεις τέτοια λόγια;

-Είμαι άνθρωπος που έλαβα δύναμη εξ ύψους. Και έχω αποστολή στους ανθρώπους που είναι ποίμνιό μου, να τους λέγω την αλήθεια. Οι άνθρωποι αυτοί, δεν μπορούν να γίνουν όλοι γνώστες όλων των μυστηρίων της Βασιλείας των ουρανών, αλλά έχουν υποχρέωση να ακούν, τους ποιμένες τους. Με εκείνα λοιπόν τα λίγα που έτυχε να ακούσουν από το στόμα μου, με αυτά θα κριθούν και θα πάνε στη Βασιλεία των ουρανών.

Σε κάθε ενορία βρίσκεται ένας απόστολος του Χριστού, ένας παπάς. Μερικές φορές μπορεί να είναι σοφός και έξυπνος. Άλλες φορές είναι αγράμματος και απλούστερος. Αλλά σαν απεσταλμένος του Χριστού, μιλά για την Βασιλεία του Θεού. Όσοι δεχθούν τα λόγια του σαν να είναι λόγια Χριστού, θα σωθούν. Αυτό λέγει ο Απόστολος Παύλος. Και διδάσκει ότι οι χριστιανοί έχουν υποχρέωση να ακούν τους ποιμένες τους.

3.      Υπάρχουν γιατροί, φάρμακα, νοσοκομεία

Κάποτε ζούσε στην έρημο ένας άγιος ασκητής. Λεγόταν Μάρκος. Και πότε-πότε πήγαινε ένας παπάς και του λειτουργούσε, γιατί ο ίδιος ήταν απλός καλόγερος. Μια ημέρα πήγε στο κελλί του ένας δαιμονισμένος και άρχισε να του λέει:

-Τι τον κρατάς αυτόν τον παπά; Αυτός είναι αμαρτωλός. Διώξ’ τον, δεν σε αγιάζει. Σε μολύνει. Έχει «οσμήν αμαρτίας».

Αλλά, ο άγιος ασκητής Μάρκος, ήξερε ότι ο διάβολος δεν λέει την αλήθεια. Και δεν τον εμπιστεύτηκε. Αλλά τι του είπε;

-Ο μυαλωμένος άνθρωπος τις βρωμιές τις πετάει έξω από το σπίτι του. Εσύ μάζεψες τις βρωμιές και μου τις έφερες μέσα. Ο Χριστός είπε: «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε». Και τον έδιωξε.

Σε λίγο ήλθε ο παπάς, για να λειτουργήσει. Ο ασκητής τον δέχθηκε με χαρά, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Καθώς ο παπάς έκανε την λειτουργία ο άγιος Μάρκος γεμάτος ειρήνη, έλεγε μέσα του: «ο ιερέας είναι απόστολος του Χριστού. Έχει την χάρη του Αγίου Πνεύματος με την οποία με ευλογεί και με αγιάζει». Ενώ σκεπτόταν αυτά, είδε τον ιερέα να γίνεται ολόκληρος σαν φλόγα πυρός και να λάμπει. Και άκουσε μία φωνή να του λέει: «Έχεις δει ποτέ βασιλιά να έχει γύρω του, τους υπουργούς του και τους στρατηγούς του ντυμένους με κουρέλια και βρώμικους; Δεν τους ντύνει πάντοτε με επίσημα ενδύματα και τους βάζει αστέρια και παράσημα που δείχνουν την τιμή και την αξία του ίδιου του βασιλιά; Αν λοιπόν έτσι κάνουν οι επίγειοι άρχοντες, σκέψου πόσο θα δοξάσει ο Θεός τους δούλους Του, που μεταφέρουν τον λόγο Του στον λαό Του και τον οδηγούν στο θέλημα Του και στην αιώνιο ζωή».

Θυμόμαστε ότι στην παραβολή του καλού σαμαρείτη ο ιερέας και ο λευΐτης πέρασαν δίπλα από τον ετοιμοθάνατο αλλά δεν μπόρεσαν να του κάνουν τίποτα. Και είναι φυσικό γιατί δεν είχαν την δύναμη την εξ ύψους, αλλά φορούσαν μόνο στολίδια. Όμως ο καλός Σαμαρείτης, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, που πέρασε αργότερα, έπλυνε τις πληγές του τραυματισμένου με κρασί και λάδι, τον πήγε στο πανδοχείο και τον παρέδωσε στον πανδοχέα.

Πανδοχείο είναι η εκκλησία. Πανδοχέας, ο ιερέας που έχει στα χέρια του τα φάρμακα.

Έχει την εξομολόγηση που είναι το λάδι και το κρασί με το οποίο θα πλύνουμε τις πληγές μας.

Έχει την Θεία Ευχαριστία. Κοινωνούμε «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».

Έχει ακόμη την δύναμη του Τιμίου Σταυρού. Όταν βλέπει ο διάβολος τον Σταυρό του Χριστού, επειδή με τον Σταυρό κατελύθη η εξουσία του, τρέμει. Όποιος και αν κάνει τον σταυρό του, ο διάβολος τρέμει. Αλλά όταν τον κάνει παπάς, τότε δεν τρέμει μόνο ένας διάβολος, αλλά τρέμουν τα σύμπαντα. Τρέμουν ολόκληρα τα καταχθόνια. Και αγάλλονται τα επουράνια. Αυτό το λένε και τα ωραία άσματα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας τα προσέχουμε για να φωτιστεί ο νους μας.

Ας έλθουμε τώρα σε κάτι εντελώς πρακτικό.

Ορθόδοξος χριστιανός σημαίνει: Άνθρωπος δεμένος με την εκκλησία του, με τον παπά του, με την Παναγία, με τον Χριστό, με τους Αγίους, με την Θεία Κοινωνία, με την εξομολόγηση, με τις ευχές της εκκλησίας. Δεμένος με τις ευλογίες που δίδονται στους χριστιανούς, μέσω της εκκλησίας και του ιερέως.

Αλλά για να τις κερδίζει κανείς αυτές τις ευλογίες, πρέπει να τις αναζητεί. Πώς τις αναζητεί; Όταν πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία.,

Όταν γονατίζει και προσεύχεται ενώπιον του Κυρίου της δόξης. Όταν εξομολογείται τις αμαρτίες του και κοινωνεί.

Όποιος έτσι αγωνίζεται θα έχει πάντοτε μαζί του την χάρη και το άπειρο έλεος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αμήν.-

http://impiprevezis.gr/index.php/2012-08-15-16-26-38/2016/209-2016-iouliou-3-kyriaki-v-matthaiou   (3 Ιουλ 2016   65/173)

Σχετικές Δημοσιεύσεις :

Κυριακή Β΄ Ματθαίου, (Ματθ. δ΄ 18-23) 

Η ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ (Ματθ. 4, 18-23)