Ιερά Μονή Οδηγήτριας

† Μ Α Κ Α Ρ Ι Ο Σ

ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

 Πρός

Τόν Ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τό εὐσεβές πλήρωμα τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γορτύνης καί Ἀρκαδίας

Ἐγκύκλιος Πρωτοχρονιᾶς Σωτηρίου Ἔτους 2016

Ἀγαπητοί μου,

Ὁ νέος χρόνος ἄρχισε. Ἡ εὐχή καί ἡ προσευχή μας εἶναι νά δώσει ὁ Φιλεύσπλαχνος Θεός, ὥστε νά διέλθει ὁ χρόνος αὐτός μέ εἰρήνη, χωρίς πολέμους καί χωρίς ἐπιδείνωση τῶν θλιβερῶν καταστάσεων πού βιώνει ἡ παγκόσμια κοινότητα καί δή ὁ Χριστιανισμός καί πιό πολύ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στή Μέση Ἀνατολή καί ἀλλοῦ.

Πέρα ἀπό τά ἠθισμένα, κατά τήν ἀλλαγή τοῦ χρόνου καλό εἶναι εἶναι νά θυμηθοῦμε, ὅτι ὁ χρόνος στό πέρασμά του φέρνει πολλά καί ὅτι μία ὁρμητική ἰδιότητα πού κυλᾶ ἀργά μέσα του εἶναι ἡ λήθη, μπρός στήν ὁποία ὅλα ὑποκύπτουν καί λησμονοῦνται.

Στήν ἐποχή μας ἡ ταχύτητα τῆς λήθης ἐπαυξήθηκε, κινεῖται πολύ γρηγορότερα ἀπό περασμένους αἰῶνες. Ἀκόμα καί ἡ ἀντίσταση τῆς ἱστορίας πρός τή λήθη γιά νά διακρατήσει στή ἐγκόσμια μνήμη τά γεννηθέντα, σχεδόν ἔχει νικηθεῖ καί δέν εἶναι ἄγνωστο ὅτι, γιά πολλούς σοφούς, ἔχουμε περάσει ἤδη στήν μεταϊστορία τῆς ἀνθρωπότητας.

Σ΄ αὐτή τή μεταϊστορία ἡ σχέση ἰσοβιότητας χρόνου καί λήθης ἰσχυροποιεῖται μέ περισσότερα δεσμά, σέ τέτοιο βαθμό, πού ὁ χρόνος στό πέρασμα του σαρώνει τά πάντα μέ μεγαλύτερη εὐκολία. Στό πέρασμα τοῦ ἐνισχυμένου μέ τή λήθη χρόνου, ὅλα γίνονται ὁμόφρονα τῆς σχετικότητας, χωρίς ἠθική, χωρίς κανένα σεβασμό σέ τίποτα, χωρίς καμιά ἀξία, χωρίς κανένα φραγμό, μέ ἀποτέλεσμα τήν ἐπικράτιση τοῦ ὑποκειμενισμοῦ καί τήν κυριαρχία τοῦ ἀμοραλισμοῦ. Ἡ κατάληξη τῶν πραγμάτων εἶναι, ὅπως βλέπετε, τό σύγχρονο συνταρακτικό δρᾶμα μέ τό ξεπέρασμα κάθε ἔννοιας ἠθικῆς πού δημιούργησε τήν ἠθική κρίση, τήν ἠθική κρίση τήν διαδέχθηκε ἡ οἰκονομική κρίση καί συνήθως τό ξέσπασμα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, χωρίς νά τό εὐχόμαστε, μή γένοιτο Κύριε, τό ἀκολουθεῖ ὁ πόλεμος!

Δυστυχῶς αὐτή εἶναι ἡ σειρά τῶν γεγονότων, ὅπως μᾶς τά περιγράφει ἡ διαχρονία τῆς ἀνθρώπινης τραγικότητας. Τά βλέπετε καί τά ἀκοῦτε κάθε μέρα. Τά περισσότερα πράγματα στροβιλίζονται ὑπό τό πνεῦμα ρωμαϊκῆς ἀρένας ἡ ὁποία ἐνίοτε διψᾶ γιά αἷμα. Ὅλα μοιάζουν σάν νά σκεπάστηκαν μέ ἄχρωμα φθινοπωρινά φύλλα πού εἰκονογραφοῦν μία χρόνια χειμωνιάτικη αἰχμαλωσία, ὑπό τόν ἀχαλίνωτο ἀστερισμό τοῦ μηδενισμοῦ καί τῆς ὑλοκρατίας.

Ἡ λήθη σήμερα ἔκανε ἀσύλληπτο τό μέγεθος τῆς αὐτονόμησης τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό. Οἱ ἄνθρωποι πού ἀντιδροῦσαν τά περασμένα χρόνια καί διασάλπιζαν τό ξεπέρασμα τῆς Ἐκκλησίας ὡς παράγοντος ἀναχρονισμοῦ, τώρα προσκυνοῦν ποικίλα ἰνδάλματα τῆς εἰκονικῆς πραγματικότητας τῆς ἐποχῆς μας καί τά τιμοῦν σάν εἴδωλα. Ἡ ἀθεΐα, ὁ μηδενισμός καί ἡ ὑλοκρατία εἶναι οἱ ἀρετές πού ἐνδύεται ὅλο καί περισσότερο ὁ δῆθεν πολιτισμένος κόσμος, αὐτός πού ξέχασε τόν Θεό καί πού τούτη τή στιγμή ἐφοδιάζει μέ ὅπλα χέρια φανατισμένων οἱ ὁποῖοι χύνουν αἷμα ἀνυπεράσπιστων χριστιανῶν στή μέση Ἀνατολή.

Μήπως ὅμως ἡ λήθη δέν ἔχει κατακτήσει καί τό μεγαλύτερο μέρος ἐκείνων πού δηλώνουν χριστιανοί; Γίναμε μικροί, πολύ μικροί, ἐπιλήσμονες τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ. Κάνουμε τό θέλημά μας πού ἐντός τῆς κοινωνίας τῆς ἀθεΐας τῶν ἀθέων, ἐπεξεργάστηκε τή γένεση τῆς ἀθεΐας τῶν πιστῶν.

Καί ἐδῶ παρατηρεῖται ἀπό τή μιά μεριά ἀχαριστία, μῖσος, σκληροκαρδία, πάθη βαθειά, ἀσέβεια, ἀνυπακοή, ναρκισσισμός, θρησκευτικός νομικισμός, ἱεροκατηγορία, κατάκριση κ.λ.π. καί ἀπό τήν ἄλλη ἀκατάσχετη ἀρετολογία, ἀσχολούμενη μέ ἐξέχοντα πνευματικά πρόσωπα, κενή βιώματος. Ἐξαιρέτως ἡ ἀνυπακοή ὑποκρύπτει τήν ἰδιωτική εὐσέβεια τῶν δραστηριοτήτων πού μᾶς κάνουν νά αἰσθανόμαστε σπουδαῖοι, δηλαδή δραστηριότητες πού ἀρνοῦνται νά γίνουν διακόνημα τῆς Ἐκκλησίας καί πού δυστυχῶς, τώρα δέν φαίνεται τόσο καθαρά, προετοιμάζουν στό μέλλον ἐπί πλέον κομματιάσματα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ποιό εἶναι τό ἀντίδωτο γιά ὅλα τά προαναφερθέντα; Ἡ ἁγία μετάνοια. Μέ λίγο φιλότιμο καί ἀγῶνα μποροῦμε νά βροῦμε ὅλοι μας τή μετάνοια. Ἡ μετάνοια δέν εἶναι ἄπιαστη ἀρετή. Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ἀπαγκίστρωση ἀπό τά βαρίδια πού μᾶς  κρατοῦν δεμένους στήν καταστροφική ἀποστασία καί ἀνυπακοή μας. Χωρίς τή μετάνοια τά πάθη μας θά γίνουν πολύμορφα. Ἡ μετάνοια θά μᾶς γεμίσει μέ σιγουριά, ἀγαθότητα καί ἄδολη ἀγάπη. Ἐπιπροσθέτως ἡ μετάνοια θά μᾶς βοηθήσει νά δοῦμε τήν περιδίνησή μας περί τόν ἑαυτό μας καί νά ἀπομυθοποιήσουμε τά θεάματα τῶν ἰδεολογημάτων μας. Ἡ μετάνοια θά μᾶς βοηθήσει νά ἐπιστρέψουμε στόν ἔσω κόσμο μας πού τόν λερώνουμε μέ ἁμαρτίες. Ἡ μετάνοια καθαρίζει τά ἀποπνικτικά καί βλαβερά κύματα τῆς φαντασίας καί μᾶς κάνει φίλους μέ τόν Θεό καί τούς συνανθρώπους μας.

Νά ἐπιστρέψουμε ὅλοι πρός τόν Κύριο καί στήν Ἐκκλησία ὄχι μέ αὐτονομημένο καί κρυμμένο θέλημα πού θέλει καί ἀγαπᾶ τή λήθη τοῦ Θεοῦ. Στό χρόνο τῆς ζωῆς μας νά κυριαρχήσει ἡ μετάνοια. Νά γίνουμε ὅλοι μας Ἐκκλησία. Καλό χρόνο, χρόνια πολλά.  

Μέ ἑόρτιες εὐχές

† Ὁ Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Μακάριος