Κυριακῆς Τοῦ Προδρόμου: Β΄ Κορ. δ΄ 6-15)

www.osotir.org

Θάνατος καί Ἀνάσταση

1.      ΚΛΙΜΑΚΑ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς περιγράφει μέσα σὲ λίγες γραμμὲς τὶς δοκιμασίες καὶ θλίψεις ποὺ ἀντιμετώπιζαν τότε οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι.

Ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι, λέγει, ἀντιμετωπίζουμε καθημερινὰ θλίψεις καὶ πειρασμοὺς σὲ κάθε τόπο καὶ περίστασι, ὅμως αὐτὲς δὲν δημιουργοῦν μέσα μας ἀγωνιώδεις στενοχώριες. Φθάνουμε κάποτε σὲ ἀπορία, ὅμως δὲν ἀπελπιζόμαστε.

Μᾶς καταδιώκουν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει ὁ Θεός. Μᾶς καταβάλλουν οἱ πειρασμοί, ἀλλὰ δὲν χανόμαστε.

Στὴν παρουσίασι αὐτὴ τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν κινδύνων ποὺ περιγράφει ὁ θεῖος Παῦλος μπορεῖ νὰ δῆ ὁ καθένας μας ἕνα κλιμακωτὸ σχῆμα δοκιμασιῶν καὶ θλίψεων ποὺ κάθε Χριστιανὸς μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίσῃ στὴ ζωή του. Ἕνα σχῆμα σὲ τέσσερα ἐπίπεδα, τὰ ὁποῖα ἐκφράζουν οἱ λέξεις: «θλιβόμενοι», «ἀπορούμενοι», «διωκόμενοι», «καταβαλλόμενοι».

Βέβαια οἱ περισσότεροι πιστοὶ συνήθως βρισκόμαστε στὸ πρῶτο ἐπίπεδο τῶν θλίψεων ἢ ἀκόμη καὶ στὸ δεύτερο τῆς ἀπορίας. Στὸ τρίτο καὶ τέταρτο ἐπίπεδο τῶν διωγμῶν καὶ τῆς ἐξουθενώσεως μόνον οἱ προωδευμένοι πνευματικῶς πιστοί, οἱ ἅγιοι καὶ οἱ μάρτυρες ἀξιώνονται νὰ βρεθοῦν.

2.      ΘΛΙΨΕΙΣ

Ὅλοι λοιπὸν οἱ Χριστιανοὶ στὴν πνευματική μας πορεία ὁπωσδήποτε θὰ διέλθουμε τὸ πρῶτο στάδιο τῶν θλίψεων, ποὺ εἶναι ὑποχρεωτικὸ γιὰ ὅλους μας. Εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα πρὸς τὸν οὐρανό, τὸ βῆμα τοῦ πόνου καὶ τῶν δακρύων, ποὺ μᾶς καλλιεργεῖ καὶ μᾶς πλουτίζει μὲ τὴν χάρι τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς πίστεως.

Βέβαια ἐμεῖς δὲν ἀντιμετωπίζουμε τὶς θλίψεις τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως. Ὅμως ὅλοι μας ὁμολογοῦμε ὅτι πίνουμε καθημερινὰ πολλὰ πικρὰ ποτήρια θλίψεων. Θλιβόμαστε ἀπὸ ἐχθροὺς καὶ φίλους, ξένους καὶ συγγενεῖς, περιστάσεις καὶ προβλήματα στὸ σπίτι, στὴν ἐργασία, στοὺς δρόμους, παντοῦ.

Αὐτὸ ὅμως ποὺ τονίζει ἐδῶ ὁ θεῖος Παῦλος εἶναι ὅτι οἱ Χριστιανοὶ θλιβόμαστε μὲν ἀλλὰ δὲν στενοχωρούμαστε. Πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνῃ αὐτό;

Συμβαίνει διότι οἱ πιστοὶ ἀντιμετωπίζουμε τὶς θλίψεις μας μόνον ὡς ἐξωτερικὲς καταστάσεις καὶ συνθῆκες. Διότι ὅταν ζοῦμε μέσα στὴν χάρι τοῦ Θεοῦ, οἱ θλίψεις τῆς ζωῆς μᾶς θλίβουν βέβαια ἐξωτερικά, μᾶς πιέζουν, μᾶς περισφίγγουν, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ μᾶς ἀγγίξουν ἐσωτερικά, δὲν ἔχουν τὴν δύναμι νὰ εἰσχωρήσουν βαθιὰ στὴν ψυχή μας καὶ νὰ δημιουργήσουν μέσα στὴν καρδιά μας κατάστασι στενότητος, στενοχωρίας καὶ ἀσφυξίας. Μέσα στὴν καρδιά μας ζοῦμε τὴν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ.

3.      ΑΠΟΡΙΕΣ

Κάποιοι ὅμως ἀπὸ ἐμᾶς ἀντιμετωπίζουμε τόσο πολλὲς καθημερινὲς καὶ ἀδιάπτωτες θλίψεις, ὥστε νὰ φθάνουμε σὲ ἕνα δεύτερο δυσκολώτερο ἐπίπεδο δοκιμασιῶν, στὴν κατάστασι τῆς ἀπορίας καὶ ἀμηχανίας. Ἀποροῦμε καὶ σαστίζουμε γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀντιμετωπίζουμε, προβληματιζόμαστε γιὰ τὸ τί πρέπει νὰ κάνουμε ἀπέναντι στοὺς ἀλλεπάλληλους πειρασμοὺς καὶ τὶς θλίψεις ποὺ δεχόμαστε ἀπὸ τοὺς γύρω μας. Ἀλλὰ ἀκόμη καὶ σ’ αὐτὸ τὸ στάδιο, ἐνῶ μπορεῖ νὰ βγαίνη κάποτε μέσα ἀπὸ τὰ χείλη μας ἕνα «γιατί;», ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑπογραμμίζει ὅτι οἱ πιστοὶ δὲν φθάνουμε καὶ δὲν πρέπει νὰ φθάνουμε ποτὲ στὸν βαθμὸ νὰ ἀπελπιστοῦμε καὶ νὰ ἀπογοητευθοῦμε.

Γιατί;

Διότι μᾶς σκεπάζει ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ χάρι του. Ὁποιεσδήποτε κι ἂν εἶναι οἱ δυσκολίες μας καὶ οἱ κίνδυνοι ποὺ διατρέχουμε, καὶ ὁσοδήποτε κι ἂν ἐνταθοῦν, πάντοτε ὑπάρχει ἡ θαυμαστὴ ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς ἐνισχύει. Τὴν στιγμὴ ἐκείνη ποὺ αἰσθανόμαστε τὸ βάρος καὶ τὸ φορτίο τῶν δοκιμασιῶν μας νὰ γίνεται ἀνυπόφορο, παρεμβαίνει ὁ Θεὸς καὶ μᾶς προστατεύει. Αὐτὸς μᾶς στηρίζει, μᾶς ἐνδυναμώνει, μᾶς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὰ προβλήματα καὶ ἀπὸ τοὺς κινδύνους μας. Μὴ τὸ ξεχνοῦμε ποτέ. Ὁ Θεὸς δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ τοὺς πόνους μας, δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει στοὺς πειρασμούς μας. Δίπλα μας εἶναι καὶ σηκώνει ὁ Ἴδιος μαζί μας τὸ φορτίο μας, σκουπίζει τὰ δάκρυά μας, μᾶς ἐνισχύει στὸν ἀγῶνα μας.

4.      ΠΙΣΤΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙ

Ἔτσι ὅμως ὅλοι οἱ πιστοί, καθὼς βλέπουμε τὴν θαυμαστὴ ἐπέμβασι τοῦ Χριστοῦ στὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς μας, βεβαιωνόμαστε στὴν πρᾶξι γιὰ τὴν δύναμι τοῦ Χριστοῦ, τὴν δύναμι τῆς ἀναστάσεώς του. Γι’ αὐτὸ γεμίζουμε μὲ πίστι κι ἐλπίδα καὶ δὲν ἀπογοητευόμαστε στὶς δοκιμασίες μας καὶ τοὺς ἀγῶνες μας.

Αὐτὴ ἡ πίστι καὶ ἡ ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως ἂς πλημμυρίζῃ τὶς ψυχές μας μὲ φῶς, χαρὰ καὶ ἐλπίδα. Διότι αὐτὴ ἡ πίστι εἶναι ἡ μόνη δύναμι ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς παρηγορῇ καὶ νὰ μᾶς ἐνθαρρύνῃ κατὰ τὶς δύσκολες ἡμέρες καὶ ὧρες τῶν δοκιμασιῶν καὶ τῶν θλίψεων ποὺ ὅλοι μας ἀσφαλῶς κάποτε θὰ ἀντιμετωπίσουμε. Καὶ θὰ δοξάζουμε τότε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας τὸ ὄνομα τοῦ σταυρωθέντος καὶ ἀναστάντος Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ ᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

https://www.osotir.org/2019/02/21/thanatos-ke-anastasi/