Δέκα μικροί μύθοι για το 1821: μια απάντηση σε όσους ταλαιπωρούν την ελληνική ιστορία

oodegr.com Περιεχόμενα Εισαγωγικά σχόλια Μύθος 1ος: «Δεν υπήρξαν βίαιοι εξισλαμισμοί Απάντηση Α΄: Βίαιοι εξισλαμισμοί λόγω της οθωμανικής τρομοκρατίας Απάντηση Β΄: Βίαιη αρπαγή και εξισλαμισμός παιδιών, λόγω οικονομικής εξόντωσης των Χριστιανών από τους κατακτητές Απάντηση Γ΄: Βίαιοι εξισλαμισμοί λόγω αδυναμίας επιβίωσης των Χριστιανών Απάντηση Δ΄: Βίαιοι εξισλαμισμοί λόγω «αδιαλείπτων κακουχιών» από τους κατακτητές Συμπέρασμα Μύθος 2ος: «Το παιδομάζωμα δεν γινόταν βιαίως» Απάντηση Α΄: Οικογένειες και ολόκληρες κοινότητες προσπαθούν να γλυτώσουν το παιδομάζωμα Απάντηση Β΄: Η απελπισία οικογενειών και κοινοτήτων απέναντι στο παιδομάζωμα Συμπέρασμα Μύθος 3ος: «Ουδέποτε υπήρξε κρυφό σχολείο, όποιος ήθελε μάθαινε ελληνικά» Απάντηση Α΄: Παράδειγμα αναγκαιότητας Κρυφού Σχολειού. Οι Τούρκοι αφανίζουν εκκλησίες και σχολεία από τη Λάρισα για 30 ολόκληρα χρόνια Απάντηση Β΄:Απαγόρευση της παιδείας, απαγόρευση της ελληνικής γλώσσας και καταστροφή ελληνικών βιβλίων από τους Τούρκους Συμπέρασμα Μύθος 4ος: «Ο ρόλος της Εκκλησίας στην επανάσταση ήταν αρνητικός, κατηγορείται ως ανθενωτική, κατά των Διαφωτιστών και των Φιλικών» Απάντηση Α΄: Ο Επίσκοπος Ηλίας Μηνιάτης στις «Διδαχές» του (αγαπημένο λαϊκό ανάγνωσμα επί Τουρκοκρατίας του 1700 περίπου), προσεύχεται στη Θεοτόκο για την ελευθερία του Ελληνικού Γένους και την ενδυνάμωση των ελλήνων και ξένων αγωνιστών, και επιβεβαιώνει ότι οι Τούρκοι ήταν «βάρβαροι» και «αιμοβόροι» Απάντηση Β΄: Η Εκκλησία στον Αγώνα, επίσκοποι στη Φιλική Εταιρεία, πλήθος νεκρών κληρικών Απάντηση Γ΄: Ο Πασχάλης Κιτρομηλίδης για τη στάση του Πατριαρχείου και της ιεραρχίας στην Τουρκοκρατία Απάντηση Δ΄: Ο διαφωτιστής Αδαμάντιος Κοραής ευγνωμονεί τους ανθενωτικούς Απάντηση Ε΄: Ο παγανιστής Πλήθων Γεμιστός πρωτοστατεί στους ανθενωτικούς Απάντηση ΣΤ΄: Ο διαφωτιστής Αδαμάντιος Κοραής ενάντια στη Φιλική Εταιρεία Απάντηση Ζ΄: Αμέριστη ήταν στήριξη του Πατριαρχείου στον διαφωτιστή Θεόφιλο Καΐρη, πριν μαθευτεί ότι το διδασκαλείο του (που έχτισε με δωρεά γης και χρηματική βοήθεια της Εκκλησίας) το μετέτρεψε σε κέντρο θεοκρατικής σέκτας, στρατολογώντας παιδιά εν αγνοία των γονιών τους, μεταμφιεσμένος σε Ορθόδοξο κληρικό Συμπέρασμα Μύθος 5ος και 6ος: Η Ελλάδα και ο ρόλος των συμμάχων Απάντηση Α΄: Η Ελλάδα δεν είχε μόνο κέρδη, αλλά και προσέφερε χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες στρατιώτες στο πλευρό των συμμάχων Συμπέρασμα Μύθος 7ος: Οι «Έλληνες» ελευθερώθηκαν από «Σουλιώτες», «Αρβανίτες», «Σλάβους» και «Βλάχους» Απάντηση Α΄: Ο Κοραής γνωρίζει ότι οι Σουλιώτες είναι Έλληνες - Η ελληνική εθνική συνείδηση των Σουλιωτών Απάντηση Β΄: Η ελληνική εθνική συνείδηση των Αρβανιτών Απάντηση Γ΄: Η ελληνική εθνική συνείδηση των Βλάχων που πολέμησαν στην Επανάσταση Απάντηση Δ΄: Η ελληνική εθνική συνείδηση Βλάχων και σλαβόφωνων που πολέμησαν στην Επανάσταση Συμπέρασμα Μύθος 8ος: Μας «δώρισαν» τη Θεσσαλονίκη αν και δεν είχε μόνο Έλληνες κατοίκους Απάντηση Α΄: Σύμφωνα με τις μεσαιωνικές πηγές, ο Μουράτ Β΄ στα 1430 κατέκτησε την Θεσσαλονίκη που ήταν «πόλη Ελληνίς» Απάντηση Β΄: Η Θεσσαλονίκη είχε πολλούς μη Έλληνες κατοίκους διότι αλλοιώθηκε διά της βίας η πληθυσμιακή της σύνθεση από τους κατακτητές Συμπέρασμα Μύθος 9ος: Μας «δώρισαν» το Ρέθυμνο, τα Γιαννιτσά και το Κιλκίς, αν και είχαν πολλούς μουσουλμάνους και λίγους Έλληνες κατοίκους Απάντηση Α΄: Το Κιλκίς και τα Γιαννιτσά είχαν πολλούς μουσουλμάνους επειδή οι κατακτητές εγκατέστησαν εκεί εποίκους Απάντηση Β΄: Το Ρέθυμνο εμφανίζεται με πολλούς μουσουλμάνους επειδή όσοι Έλληνες δεν σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν, λόγω της πρωτοφανούς τρομοκρατίας, δεν τολμούσαν να δηλώσουν Χριστιανοί εκτός ελαχίστων Συμπέρασμα Μύθος 10ος: «Η Μικρά Ασία δεν ήταν κοιτίδα ελληνισμού, και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας στα 1922 ήταν μετανάστες από την Ελλάδα» Απάντηση Α΄: Ο ελληνικός πληθυσμός της Μικράς Ασίας αλλοιώθηκε διά της βίας Απάντηση Β΄: Ο κύριος όγκος των Ελλήνων που πήγαν στην Μικρά Ασία τον 19ο αιώνα δεν ήταν «μετανάστες», αλλά ήταν εκείνοι που είχαν εκδιωχθεί διά της βίας από τους Οθωμανούς κατά την Επανάσταση του ’21 και τώρα επέστρεφαν Συμπέρασμα Επίλογος

Εισαγωγικά σχόλια Σκοπός του άρθρου αυτού, είναι ν’ απαντήσει σε ένα ατεκμηρίωτο αρθρίδιο που δημοσιεύτηκε από την εφημερίδα «Το Βήμα» το 2006 και περιέχει μια περίληψη όλων των επινοήσεων που προήλθαν από τους οπαδούς της λεγόμενης «αποδομητικής» ιστορικής σχολής. Το κείμενο ξεκινά γεμάτο ειρωνεία για τους «φανατικούς» που πιστεύουν σε «εθνικούς μύθους» και από «εθνική τύφλωση» έχουν οδηγηθεί σε «απώλεια του κριτικού πνεύματος», ενώ κλείνει με έμμεση αναφορά στη γνωστή ρήση του Σολωμού περί «εθνικού» και «αληθούς»[1]. Διαβάζουμε τελικά το άρθρο, και διαπιστώνουμε ότι αποτελούσε είτε προϊόν καθολικής ιστορικής άγνοιας, είτε είχε γραφτεί για να πετύχει εξαπάτηση αφελών με σκοπό την προώθηση της ιδεοληψίας του συντάκτη. Μια λοιπόν που ήρθε η κουβέντα σχετικά με ζητήματα εξαπάτησης και ιδεοληψίας, τυχαία μας ήρθε στο νου το blog «Ροΐδη εμμονές»… Γι’ αυτό, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι οι συντάκτες του ήταν αυτοί που μετά από 7 χρόνια ξέθαψαν το αρθρίδιο αυτό και μας το παρουσίασαν κάνοντας και ένα πομπώδες σχόλιο όπου με το ρητό «ιδού λοιπόν η Ρόδος!» οι δύο ιδιοκτήτες του blog προκάλεσαν κάποιον αναγνώστη ν’ ανασκευάσει αν μπορεί «τυχόν ανακρίβειες του συγγραφέα», διότι «το να αναιρέσει μια υπόθεση μετά λόγου και να δημοσιεύσει μια επιστημονική αλήθεια είναι ίδιον μόνο του σοφού και του επιστήμονος»! Αλήθεια, πολύ εντυπωσιακή η βεβαιότητά τους ότι αυτό το ατεκμηρίωτο κατασκεύασμα είναι αδύνατον να απαντηθεί πειστικά! Τέλος πάντων, συντάκτης του κειμένου αυτού, είναι κάποιος Ανδρέας Παππάς, ο οποίος λέει πως ξέρει «δέκα μικρούς μύθους για το 1821». Ένα από τα αστεία της όλης υπόθεσης, είναι ότι οι συντάκτες του «Ροΐδη Εμμονές» μας προκαλούν να βρούμε «τυχόν ανακρίβειες του συγγραφέα» στο κείμενο που ανάρτησαν, και διαβάζοντας, βλέπουμε πως σχεδόν οι μισοί από τους «μύθους» που περιλαμβάνονται εκεί δεν αναφέρονται καν στην εποχή της επανάστασης... Από αυτό και μόνο, μπορεί κάποιος να λάβει ενδείξεις του πόσο «σοβαρής» επεξεργασίας έτυχε το κειμενάκι αυτό. Παρακάτω βεβαίως θα δούμε πλήθος από άλλες ανακρίβειες και ακραίες τοποθετήσεις τις οποίες περιλαμβάνει. Στις τεκμηριωμένες βιβλιογραφικά απαντήσεις μας επιλέξαμε την τακτική της εικονογραφημένης παρουσίασης των τεκμηρίων για να γίνει περισσότερο κατανοητή η προχειρότητα του κειμένου του Ανδρέα Παππά και κατά συνέπεια και εκείνων που αναδημοσιεύουν αυτές τις φαιδρότητες. Σημειώσεις [1] Μερικά αποφθέγματα όπως αυτό του Διονυσίου Σολωμού, επειδή τα διαβάζουμε συχνά έχουμε και την εντύπωση ότι είμαστε σίγουροι για την πηγή τους. Η αλήθεια όμως είναι ότι στο διαδίκτυο και την βιβλιογραφία συναντάμε τη φράση αυτή σε αμέτρητες παραλλαγές, χωρίς όμως αυτοί που την χρησιμοποιούν να μας δείχνουν την πηγή προέλευσής της. Μετά από έρευνα, βρήκαμε την παραπομπή σε άρθρο που έγραψε στα 1957 ο καθ. Γεώργιος Ζώρας για τον Σολωμό· τελικά, η είδηση για την φράση αυτή μας παραδόθηκε από τον Ιάκωβο Πολυλά στα προλεγόμενα της έκδοσης, «Διονύσιου Σολωμού - Τα Ευρισκόμενα», τυπ. Ερμής Αντωνίου Τερζάκη, εν Κερκύρα 1859, ο οποίος γράφει στη σελίδα μθ΄: «Σύγχρονα ετέλειωσε και τον Πόρφυρα, και έμελλε να το δημοσιέψη. Προς εναν φίλον του, ο οποίος του επαρατήρησε ότι το έθνος ήθελε δεχθή καλήτερα ένα ποίημα εθνικό, απάντησε ευθύς·Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρή εθνικόν ό,τι είναι Αληθές. Όμως εις την άλλην παρατήρησι, ότι ήθελ’ ήναι καλό να ευχαριστηθή και η φιλοτιμία του έθνους, έστερξε, και είπε ότι ήθελε τυπώση συγχρόνως και ένα μέρος των Ελευθέρων Πολιορκημένων». Αφού βρήκαμε την ακριβή διατύπωση, την αναζητήσαμε στην Google, και ενώ για τις παραλλαγές της φράσης η μηχανή αναζήτησης μάς έδωσε δεκάδες χιλιάδες ευρήματα, για την ακριβή φράση μας επέστρεψε μόλις 75. Προφανώς λοιπόν, ελάχιστοι από αυτούς που την χρησιμοποιούν την γνωρίζουν ακριβώς. http://oodegr.com/oode/istoria/epanastasi/my8oi_1821_1.htm