Ενας άγιος απαντά στον σύζυγο, που άφησε την γυναίκα του και συζεί παράνομα με άλλη

vimaorthodoxias.gr

«Πρόσεξε να μην σε βρει κι εσένα η φοβερή τιμωρία…»

Έδιωξες τη στεφανωμένη γυναίκα σου και πήρες άλλη, με την οποία ζεις χωρίς να έχετε παντρευτεί. Και αναρωτιέσαι, τι κακό έκανες. Και παραξενεύεσαι γιατί οι γείτονές σου ξεσηκώνονται εναντίον σου. Και ακόμη παραξενεύεσαι γιατί η εξουσία σε ταλαιπωρεί και σε τιμωρεί.

Η μία αμαρτία σου έγκειται στο ότι έδιωξες τη νόμιμη σύζυγο, ενώ η άλλη στο ότι συζείς παράνομα. Διπλά καταπάτησες τον νόμο του Δημιουργού σου, γι’ αυτό οι γείτονές σου ξεσηκώνονται εναντίον σου και γι’ αυτό η κρατική εξουσία σε κυνηγά. Αυτό δεν θα ήταν αμαρτία για τα ζώα, αφού γι’ αυτά ο Δημιουργός δεν όρισε τον νόμο, όπως για τους ανθρώπους. Όμως για τους ανθρώπους είναι αμαρτία.

Εσύ βρίσκεις τη δικαιολογία για τον εαυτό σου στο ότι έτσι έκαναν και κάποιοι άλλοι. Ναι, είναι αλήθεια, ότι το έκαναν και άλλοι. Όμως ποτέ έναν παραβάτη του νόμου δεν τον δικαιολογούσε το ότι πριν απ’ αυτόν ήταν και κάποιοι άλλοι παράνομοι.

Ο Βυζαντινός βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο γιος της Ειρήνης, έδιωξε την στεφανωμένη γυναίκα του Μαρία και πήρε μια κυρία των τιμών, τη Θεοδότη. Και η βασίλισσα μητέρα και ο πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης κατέκριναν τον βασιλιά γι’ αυτό. Όμως ο βασιλιάς δεν ήθελε ν’ ακούσει τη μητέρα του και τον αρχηγό της Εκκλησίας του Θεού, αλλά τους απείλησε κιόλας, πως εάν δεν τον αφήσουν ήσυχο, θα γυρίσει το κράτος σε ειδωλολατρία και θα απαγορεύσει τη χριστιανική πίστη.

Και όλος ο λαός έβριζε εξαιτίας της παρανομίας του βασιλιά. Τη δεύτερη όμως χρονιά της παράνομης αυτής συμβίωσης, μπήκαν στο παλάτι του βασιλιά συνωμότες, τον συνέλαβαν και τον τύφλωσαν, ακριβώς στο δωμάτιο που γεννήθηκε.

Πρόσεξε λοιπόν να μην σε βρει κι εσένα η φοβερή τιμωρία, όχι από τους ανθρώπους αλλά από μια αόρατη δύναμη, δυνατότερη απ’ όλους τους ανθρώπους.

Διότι έχει γραφεί: «Ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φως και το φως σκότος» (Ησ. 5, 20). Έτσι μιλά Εκείνος, του οποίου το χέρι φθάνει σε κάθε ανθρώπινο όν, είτε για να χαϊδέψει είτε για να χτυπήσει.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δεν φτάνει μόνον η πίστη…», Ιεραποστολικές επιστολές Β΄,


Εκδόσεις «Εν πλω», Αθήνα 2008, σελ. 283-284.

http://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/enas-agios-apanta-ston-syzygo-pou-afise-tin-gynaika-tou-kai-syzei-paranoma-me-alli/              (5/9/2017     158)    (3/10/2018  239)    (21 Σεπ 2020   34/317)