Η χαρμολύπη της Μεγάλης Σαρακοστής [π. Αλεξάνδρου Σμέμαν]

gonia.gr

"Μεγάλη Σαρακοστή, πορεία προς το Πάσχα"

Όταν κάποιος ξεκινάει για ένα ταξίδι, θα πρέπει να ξέρει που πηγαίνει.

Αυτό συμβαίνει και με τη Μεγάλη Σαρακοστή. Πάνω απ’ όλα η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ένα πνευματικό ταξίδι, που προορισμός του είναι το Πάσχα, η Εορτή Εορτών».

Είναι η προετοιμασία για την «πλήρωση του Πάσχα, που είναι η πραγματική Αποκάλυψη».

Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να αρχίσουμε με την προσπάθεια να καταλάβουμε αυτή τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη Σαρακοστή και το Πάσχα, γιατί αυτή αποκαλύπτει κάτι πολύ ουσιαστικό και πολύ σημαντικό για την Χριστιανική πίστη και ζωή μας.

Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις η απάντηση είναι: η νέα ζωή η οποία πριν από δυο χιλιάδες περίπου χρόνια «ανέτειλεν εκ του τάφου», προσφέρθηκε σε μας, σε όλους εκείνους που πιστεύουν στον Χριστό.

Μας δόθηκε την ημέρα που βαφτιστήκαμε, την ημέρα δηλαδή που όπως λέει ο Απόστολος Παύλος:

«... συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 6,4).

Ολόκληρη η λατρεία της Εκκλησίας είναι οργανωμένη γύρω από το Πάσχα, γι’ αυτό και ο λειτουργικός χρόνος, δηλαδή η διαδοχή των εποχών και των εορτών, γίνεται ένα ταξίδι, ένα προσκύνημα στο Πάσχα, που είναι το Τέλος και που ταυτόχρονα είναι η Αρχή.

Είναι το τέλος όλων αυτών που αποτελούν τα παλαιά και η αρχή της «νέας ζωής», μια συνεχής «διάβαση από τον «κόσμο τούτο» στη Βασιλεία που έχει αποκαλυφθεί εν Χριστώ.

Παρ’ όλα αυτά η παλαιά ζωή, η ζωή της αμαρτίας και της μικρότητας, δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί και να αλλάξει. Το Ευαγγέλιο περιμένει και ζητάει από τον άνθρωπο να κάνει μια προσπάθεια, η οποία στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα ο άνθρωπος, είναι ουσιαστικά απραγματοποίητη.

Αντιμετωπίζουμε μία πρόκληση. Το όραμα, ο στόχος, ο τρόπος της νέας ζωής είναι για μας μία πρόκληση που βρίσκεται τόσο πολύ πάνω από τις δυνατότητες μας!

Στην αρχαία Εκκλησία ο βασικός σκοπός της Σαρακοστής ήταν να προετοιμαστούν οι Κατηχούμενοι, δηλαδή οι νέοι υποψήφιοι χριστιανοί, για το βάπτισμα που, εκείνο τον καιρό, γίνονταν στη διάρκεια της αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας.

Αλλά ακόμα και τώρα, που η Εκκλησία δεν βαφτίζει πια τους χριστιανούς σε μεγάλη ηλικία και ο θεσμός της κατήχησης δεν υπάρχει πια, το βασικό νόημα της Σαρακοστής παραμένει το ίδιο. Γιατί αν και είμαστε βαφτισμένοι, εκείνο που συνεχώς χάνουμε και προδίνουμε είναι ακριβώς αυτό που λάβαμε στο Βάπτισμα.

Έτσι το Πάσχα για μας είναι η επιστροφή, που κάθε χρόνο κάνουμε, στο βάπτισμά μας και επομένως η Σαρακοστή είναι η προετοιμασία μας γι’ αυτή την επιστροφή - η αργή, αλλά επίμονη προσπάθεια να πραγματοποιήσουμε τελικά τη δική μας διάβαση, το «Πάσχα» μας στη νέα εν Χριστώ ζωή.

Το ότι καθώς θα δούμε, οι ακολουθίες στη σαρακοστιανή λατρεία διατηρούν ακόμα και σήμερα τον κατηχητικό και βαπτιστικό τους χαρακτήρα, δεν είναι γιατί διατηρούνται σαν «αρχαιολογικά» απομεινάρια, αλλά είναι κάτι το ζωντανό και ουσιαστικό για μας.

Γι αυτό κάθε χρόνο η Μεγάλη Σαρακοστή και το Πάσχα είναι, για μια ακόμα φορά, η ανακάλυψη και η συνειδητοποίηση του τι γίναμε με τον «δια του βαπτίσματος» μας θάνατο και την ανάσταση.

Ένα ταξίδι, ένα προσκύνημα! Καθώς το αρχίζουμε, καθώς κάνουμε το πρώτο βήμα στη χαρμολύπη της Μεγάλης Σαρακοστής βλέπουμε - μακριά, πολύ μακριά - τον προορισμό.

Είναι η χαρά της Λαμπρής, είναι η είσοδος στη δόξα της Βασιλείας.

Είναι αυτό το όραμα, η πρόγευση του Πάσχα, που κάνει τη λύπη της Μεγάλης Σαρακοστής χαρά, φως, και τη δική μας προσπάθεια μια πνευματική άνοιξη.

Η νύχτα μπορεί να είναι σκοτεινή και μεγάλη, αλλά σε όλο το μήκος του δρόμου μια μυστική και ακτινοβόλα αυγή φαίνεται να λάμπει στον ορίζοντα.

Μην καταισχύνης ημάς από της προσδοκίας ημών, Φιλάνθρωπε!

http://www.gonia.gr/oxg/index.php/pnevmatika/199-22-diadromes-se-pnevmatikoys-dromous/afieromata/sarakosti/1281-i-xarmolypi-tis-megalis-sarakostis-p-aleksandrou-smeman   (18 Μαρ 2020   75)   (18 Μαρ 2022   36)