Πονούσαν οι Μάρτυρες όταν τους βασάνιζαν;

 

pemptousia.gr

(Mεταφορά στην καθομιλουμένη, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[Γράφει ο Ιερομόναχος, π. Ιωακείμ Σπετσιέρης]

Άλλοτε πάλιν, το Β’ Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ιερούργησα (λειτούργησα) εις το καθολικό ναό της Μονής [της Μονής του αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα].

Μετά την Θεία Λειτουργία πήγα στο δωμάτιό μου και πήρα τα εργαλεία για να σκαλίσω έναν σταυρό, τον οποίον μου είχαν παραγγείλει, διότι είχα ως εργόχειρο την ξυλογλυπτική και έφτιαχνα σταυρούς σκαλιστούς.

Ενώ δε εργαζόμουν, ξέφυγε το εργαλείον και μου έσχισε μέχρι το κόκκαλο τον παραδάκτυλο του αριστερού μου χεριού και έτρεχε το αίμα άφθονο.

Επειδή δε είχα λειτουργήσει, έλαβαν την λεκάνη και έτρεχε σ’ αυτήν το αίμα.

Την στιγμήν εκείνην ήλθε στο δωμάτιό μου ο Ιερομόναχος Γερμανός [διακριτικός και χαρισματούχος αδελφός της Μονής] και είδε το αίμα και μου λέγει:

– Τι έπαθες;

Λέγω σ’ αυτόν:

– Έσχισα με το εργαλείο το δάκτυλό μου. Αλλά ενώ τρέχει τόσο αίμα, δεν νιώθω κανένα πόνο, ούτε αισθάνομαι κάποιαν άλλη ενόχληση. Μου φαίνεται σαν να είναι ξένο χέρι!

Και μου λέγει:

– Σκεφτόσουν κάτι αυτές τις μέρες;

– Ναι, είπα, σκεφτόμουν εάν πονούσαν οι μάρτυρες των οποίων έκοβαν τα μέλη και τους καταξέσχιζαν το σώμα οι τύραννοι και έλεγα στον εαυτό μου. Πώς ήταν δυνατόν να μην πονούσαν!

Μου λέγει ο παπά Γερμανός:

– Αυτό ήθελε η Θεία Πρόνοια να σου δείξει, ότι δεν πονούσαν καθόλου, γιατί εάν πονούσαν δεν θα μπορούσαν να αντέξουν και θα παρέδιδαν το πνεύμα τους από τις πρώτες πληγές. Επειδή βγήκες από την Θεία Λειτουργία και έχεις μέσα σου τον Χριστόν τον οποίον έλαβες με την κοινωνία των Θείων Μυστηρίων γι’ αυτό και δεν πονάς! Όπως ακριβώς και οι μάρτυρες.

Έπλυνα το χέρι μου και η πληγή έκλεισε χωρίς να αισθανθώ την παραμικρή αλγηδόνα (πόνο).

Από το βιβλίο, Αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Σπετσιέρη, “Απομνημονεύματα, Άγιον Όρος-Ιεροσόλυμα”, έκδοση Ιεράς Καλύβης, “Σύναξις των Αγίων Αναργύρων”, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος.

https://www.pemptousia.gr/2020/11/ponousan-i-martires-otan-tous-vasanizan/   (9 Δεκ 2020   33)