Θαύμα της Παναγίας: Εμφάνιση της Θεοτόκου σε βλάσφημο ανθυπασπιστή «Μή φοβάσαι, παιδί μου – Είμαι η Παναγία – Σάς προστατεύω όλους παντού και πάντοτε»

            .ekklisiaonline.gr

Ο βλάσφημος ανθυπασπιστής. Ο Χρήστος Βέργος, επιστρατευμένος στον πόλεμο της Κορέας, διηγείται:

Ήμουν ανθυπασπιστής στο τάγμα της Κορέας. Δεν πίστευα πουθενά, παρά μόνο στη δύναμη των βαρέων όπλων που κατεύθυνα. Επί πλέον ήμουν αδιόρθωτα βλάσφημος.

Όλες οι βλασφημίες μου συγκεντρώνονταν στην Παναγία. Όσοι με άκουγαν ανατρίχιαζαν. Οι φαντάροι μου έκαναν τον σταυρό τους, για να μην τους βρει κακό. Οι ανώτεροί μου διαρκώς με παρατηρούσαν και με τιμωρούσαν. Ώσπου μία νύχτα έζησα ένα ολοφάνερο Θαύμα.

Ξημέρωνε η 7η Απριλίου 1951. Με τη διμοιρία μου είχα καταλάβει μία πλαγιά σε ύψωμα κοντά στον 38ο παράλληλο. Μέχρι τα ξημερώματα έμεινα άγρυπνος στο όρυγμά μου μαζί με τον στρατιώτη Σταύρο Αδαμάκο. Όταν ρόδιζε η αυγή, όποτε δεν υπήρχε φόβος αιφνιδιασμού, αποκοιμήθηκα.

Είδα τότε ένα όνειρο που με συνετάραξε:

Μία γυναίκα στα μαύρα ντυμένη, με αγνή ομορφιά και γλυκύτατη φωνή, με πλησιάζει και με ρωτά ακουμπώντας το χέρι στον ώμο μου:

Θέλεις να βρίσκομαι κοντά σου Χρήστο;

Ένοιωσα τότε μία βαθιά αγαλλίαση.

«Και ποιά είσαι σύ»; τη ρώτησα.

Τότε εκείνη άλλαξε έκφραση και με παρατήρησε αυστηρά:

Γιατί, Χρήστο, διαρκώς με βρίζεις;

«Πρώτη φορά σε βλέπω»! διαμαρτυρήθηκα.

«Πώς είναι δυνατό να βρίζω μία άγνωστή μου;», απόρησα.

«Ναι, Χρήστο!», επέμεινε εκείνη πιο αυστηρά.

«Με βρίζεις. Εγώ όμως είμαι πάντα κοντά σε σένα και σ᾿ όλους τους στρατιώτες του τάγματος. Γιατί δεν πηγαίνετε στο Πουσάν, ν᾿ ανάψετε κεριά στ᾿ αδέλφια σας που έχουν ταφεί εκεί;».

Μ᾿ αυτή τη φράση ξύπνησα τρομαγμένος. Ο Σταύρος δίπλα μου με κοίταζε σαστισμένος:

«Κύριε Ανθυπασπιστά, κάτι έχεις», μού είπε.

«Βογκούσες και παραμιλούσες στον ύπνο σου».

Τού διηγήθηκα το όνειρό μου και καταλήξαμε πώς ήταν αποτέλεσμα κοπώσεως και συζητήσεων γύρω από τους νεκρούς του Πουσάν.

Ενώ όμως λέγαμε αυτά, ξαναβλέπω τη γυναίκα του ονείρου μου μπροστά μου:

«Αδαμάκο»! Με το που το άκουσα αυτό και την είδα, βάζω μία φωνή:

Η γυναίκα… Αυτή… Να… τη βλέπεις;

Εκείνος προσπαθούσε να με καθησυχάσει, αλλά που εγώ!

Η μαυροφορεμένη γυναίκα με την αγνή ομορφιά και τη γλυκύτατη φωνή στάθηκε κοντά μου και μού είπε:

Μή φοβάσαι… Μή φοβάσαι, παιδί μου. Είμαι η Παναγία. Σάς προστατεύω όλους παντού και πάντοτε. Αλλά θέλω από σένα να μη με βρίσεις ούτε στις δυσκολότερες στιγμές της ζωής σου.

Πέφτω αμέσως ταραγμένος να φιλήσω τα πόδια της. Εκείνη όμως είχε γίνει άφαντη. Έκλαψα τότε απ᾿ τα βάθη της καρδίας μου ένα κλάμα ανακουφίσεως και χαράς, εγώ που δεν είχα κλάψει ποτέ στη ζωή μου».

            https://www.ekklisiaonline.gr/thavmata/thavma-tis-panagias-emfanisi-tis-theotokou-se-vlasfimo-anthypaspisti/