Άγιος Ιουστίνος
Πόποβιτς
Όταν από τον χρόνο
αφαιρεθεί ή αμαρτία και ο θάνατος, τότε ο χρόνος γίνεται ένα θαυμάσιο προοίμιο
στη θεία αιωνιότητα, μία εξοχή εισαγωγή στη θεανθρωπότητα, σύμφωνα με τον
παναληθινό λόγο του Αιωνίου, του Θεανθρώπου: «Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν
αιώνιον» (Ιωάν. 6,47).
Η πικρία του χρόνου
προέρχεται από τον θάνατο και την αμαρτία και γίνεται γλυκύς ο χρόνος με την
αθανασία και την αναμαρτησία. Χωρίς τον Χριστό, τον Μόνο Παντοδύναμο, ο χρόνος
είναι ένα βαρύ φορτίο. Μαζί Του γίνεται ελαφρό.
Αλλά και ο παράδοξος
δίδυμος αδελφός του χρόνου, ο χώρος, με ότι περικλείει μέσα του, και αυτός με
όλο το βάρος του πιέζει και συντρίβει τον άνθρωπο. Φοβερό λοιπόν και
τρομακτικό είναι το φορτίο του ανθρώπου• βαρύς και ακανθώδης ο ζυγός του.
Μόνον με τη βοήθεια
του πανάγαθου και παντοδυνάμου Θεανθρώπου ο ζυγός αυτός γίνεται «χρηστός» και
το φορτίο «ελαφρόν». Κατά τον αληθινό λόγο της Αλήθειας: «Ο ζυγός μου
χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστί»(Ματθ. 11,30).
https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/o-xronos-kai-o-xoros-xoris-xristo-einai-tromaktika-fortia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.