Κυριακή Γ΄ Ματθαίου (Ρωμ. ε΄ 1-10)

osotir.org

Ἡ πιό μεγάλη ἀγάπη τοῦ κόσμου

 «Συνίστησι τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε»

Μποροῦμε νὰ μετρήσουμε τοὺς κόκκους τῆς ἄμμου στὴ γῆ; τὶς σταγόνες τῆς βροχῆς; τ᾿ ἀστέρια στὸ ἀπέραντο σύμπαν;… Ἀδύνατο. Ἀλλὰ ὅσο κι ἂν ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ συλλάβουμε τὸ πλῆθος τους, πάντως ἔχει ὅρια καὶ μέτρα.

Ὑπάρχει ὡστόσο ἕνα μέγεθος ἀσυγκρίτως ἀνώτερο, μὴ μετρήσιμο, μεγαλειῶδες στὴν ἀπεραντοσύνη του, θαυμαστὸ στὴν ὡραιότητά του, ἕνας ὠκεανὸς χωρὶς ἀκτὲς καὶ πυθμένα· εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Γι᾿ αὐτὴν κάνει λόγο ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ παραπάνω χωρίο, ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Γράφει ὁ θεόπνευστος ἀπόστολος: Φανέρωσε ὁ Θεὸς τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχει πρὸς ἐμᾶς μὲ τὸ ἑξῆς: μὲ τὸ ὅτι ὁ Χριστός, ὁ Υἱός Του, πέθανε γιὰ χάρη μας, γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Ἂς προσπαθήσουμε νὰ μελετήσουμε κάπως αὐτὴν τὴν ἀγάπη σήμερα καὶ νὰ δοῦμε: πῶς φανερώθηκε καὶ τί σημαίνει αὐτὴ ἡ ἀγάπη γιὰ τὴ ζωή μας.

1.      Πέθανε γιὰ ἁμαρτωλοὺς

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει μεταπτώσεις. Πάντοτε ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ μὲ τέλεια καὶ ἄπειρη ἀγάπη ὅλα τὰ πλάσματά Του καὶ φροντίζει γι᾿ αὐτά. «Κατὰ καιρὸν» ὅμως, ὅπως ἀκούσαμε στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, δηλαδὴ σὲ συγκεκριμένη στιγμὴ τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ἐκδήλωσε τὴν ἀγάπη Του πρὸς τὸν ἄνθρωπο μὲ ἕναν ἐξαιρετικὸ τρόπο. Αὐτὸς ἦταν ἡ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου.

Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ πέθανε γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Μὰ πεθαίνει ὁ Θεός; Ὄχι· ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ πεθάνει – ἀσύλληπτη συγκατάβαση, πρῶτο θαυμαστὸ σημεῖο αὐτῆς τῆς ἀγάπης! Κι ὄχι μόνο ἔγινε ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ θυσίασε τὴ ζωή Του – δεύτερο σημεῖο τῆς ἀγάπης Του.

Τὴ θυσίασε γιὰ πλάσματα ὄχι ἀξιαγάπητα ἀλλὰ βυθισμένα σὲ κάθε εἴδους ἁμαρτία. Σημειώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι γιὰ κάποιον ἐνάρετο ἴσως βρεθεῖ κανεὶς νὰ θυσιαστεῖ – ἀλλὰ καὶ αὐτὸ εἶναι σπάνιο· ποιὸς ἔχει τέτοια αὐταπάρνηση, ὥστε νὰ περιφρονήσει τὸν θάνατο γιὰ χάρη ἔστω ἑνὸς Ἁγίου;

Ἀλλὰ ἐδῶ ὁ Κύριος, τὸ πιὸ ἐκλεκτὸ μέλος τῆς ἀνθρωπότητος, δέχθηκε νὰ πεθάνει ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τοὺς πιὸ διεστραμμένους καὶ ἀνήθικους ἀνθρώπους, χωρὶς μάλιστα νὰ Τὸν ἀνακόψει σ᾿ αὐτὴν τὴν ἀπόφασή Του τὸ ὅτι πολλοὶ δὲν θὰ ἐγκολπώνονταν τὴν διὰ τοῦ Σταυροῦ σωτηρία!…

Ἐπιπλέον ὁ Θεὸς μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Υἱοῦ Του, παρόλο ποὺ τότε ἐκδηλώθηκε μὲ τὸν πιὸ σκληρὸ τρόπο τὸ μίσος τῶν ἀνθρώπων ἐναντίον Του, τοὺς χάρισε ἀσύλληπτα ἀγαθά: ἄφεση ἁμαρτιῶν, συντριβὴ τοῦ θανάτου καὶ τοῦ διαβόλου, καταλλαγή, υἱοθεσία, ἀνακαίνιση, αἰώνια ζωὴ καὶ σωτηρία!…

2.      Ἀκλόνητη ἐλπίδα, ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ

Τί σημαίνει ὅμως γιὰ τὴ ζωή μας αὐτὴ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ; Τί σημαίνει;… Τὰ πάντα· καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα ἐλπίδα στὸ ἔλεός Του. Ἀσάλευτη ἐλπίδα στὸν πανάγαθο Θεό. Ὁλόκληρο τὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος, αὐτὸ ἐξαγγέλλει: τὴν ἐλπίδα στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Διότι, γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐάν, ὅταν ἤμασταν ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος μᾶς ἔδειξε τέτοια ἀγάπη καὶ μᾶς συμφιλίωσε μὲ τὸν Ἑαυτό Του διαμέσου τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ Του, πολὺ περισσότερο τώρα ποὺ συμφιλιωθήκαμε, θὰ σωθοῦμε διὰ τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ζεῖ ἔνδοξος στοὺς οὐρανοὺς ὡς Μεσίτης μας. Μακριὰ λοιπὸν ἡ ἀπελπισία γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, μακριὰ τὸ ἄγχος γιὰ τὰ προβλήματά μας, ἡ ἀπαισιοδοξία, ἡ μελαγχολία… Μᾶς ἀγαπάει ὁ Θεὸς ὁ οἰκτίρμων, ὁ ἐλεήμων, ὁ πολυεύσπλαχνος. Ἂς καταφεύγουμε στὸ μέγα ἔλεός Του. Δὲν θὰ διαψευσθοῦμε ποτέ.

Ἂς φιλοτιμηθοῦμε ὅμως νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὴ θεία ἀγάπη, ἂς ἀγαπήσουμε Αὐτὸν ποὺ τόσο μᾶς ἀγάπησε. Αὐτὸ στὴν πράξη σημαίνει νὰ ἐφαρμόζουμε τὸ θέλημά Του. «Ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με», διεκήρυξε ὁ Κύριος πρὶν ἀπὸ τὸ Πάθος Του· ἐκεῖνος ποὺ ἐγκολπώθηκε τὶς ἐντολές μου καὶ τὶς τηρεῖ, ἐκεῖνος καὶ μόνο μὲ ἀγαπᾶ (Ἰω. ιδ´ [14] 21).

Ὢ ἡ θεία ἀγάπη! Πότε θὰ τὴν αἰσθανθοῦμε, ὥστε ν᾿ ἀλλάξει ριζικὰ τὴ ζωή μας; Στὴν ἀτελεύτητη δὲ αἰωνιότητα, αὐτὴ ἡ ἀγάπη θὰ εἶναι ἡ διαρκὴς μελέτη καὶ τὸ ἐντρύφημά μας· αὐτὴ ἡ Ἀγάπη θὰ μᾶς ἀποκαλύπτεται καὶ θὰ μᾶς εὐεργετεῖ μὲ κάθε ἀφθονία, θὰ μᾶς ἁγιάζει, θὰ μᾶς ὑψώνει, θὰ μᾶς πλουτίζει, θὰ μᾶς πληροῖ, κι ἐμεῖς θὰ ξεσπᾶμε σὲ ὁλοκάρδια πανευφρόσυνη δοξολογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία συνεχῶς θὰ ἀνανεώνεται ἀπὸ νέα κύματα ἀποκαλύψεων καὶ Χαρίτων, στὴν ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα

Ἀδελφοί, δικαιωθέντες ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανε. μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν. συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε. πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι᾿ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ.

https://www.osotir.org/2018/06/14/i-pio-megali-agapi-tou-kosmou/   (17 Ιουν 2018   77)   (28 Ιουν 2020   24)   (11 Ιουλ 2021   16)   (3 Ιουλ 2022   21/101)