Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς (Πράξ. β΄ 1-11)

www.osotir.org

«Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν»

1.      Η ΒΙΑΙΗ ΠΝΟΗ

Ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Γιὰ τοὺς Ἰουδαίους ἑορτὴ τοῦ θερισμοῦ καὶ τῆς παραδόσεως τοῦ νόμου στὸν προφήτη Μωϋσῆ στὸ ὄρος Σινᾶ. Γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἡμέρα τῆς καθόδου καὶ ἐκχύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους καὶ μαθητάς.

Ἑκατὸν εἴκοσι μαθηταὶ τοῦ Κυρίου ποὺ ἦσαν ἤδη στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλὴμ κι ὅσοι ἐπίσης τὴν ἡμέρα αὐτὴ προσῆλθαν συγκεντρωμένοι ὅλοι μαζὶ μὲ μία καρδιά, μὲ μία ἀγάπη, ὁμόψυχοι καὶ ὁμόγνωμοι, συμπροσεύχονταν καὶ περίμεναν μὲ ἱερὸ πόθο τὸν Παράκλητο, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ποὺ τοὺς εἶχε ὑποσχεθῆ ὁ Κύριος. Κάποια στιγμὴ λοιπὸν ξαφνικὰ ἦλθε βοὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σὰν πνοὴ σφοδροῦ ἀνέμου. Καὶ γέμισε ὅλο τὸ σπίτι ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταί.

Ἦταν μιὰ πνοὴ ποὺ ἔμοιαζε μὲ βίαιο ὁρμητικὸ ἄνεμο καὶ ἦλθε ὡς φωνὴ βροντῆς. Γιατί ἆραγε; Διότι συμβόλιζε τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔμοιαζε μὲ βίαιη πνοή, ἀλλὰ δὲν ἦταν ἄνεμος, δὲν ἦταν φυσικὸ φαινόμενο. Ἦταν ἕνα ὑπερφυσικὸ γεγονός, ἦταν ἡ ἔνδειξις τῆς καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς μαθητὰς τοῦ ὑπερώου τῆς Ἱερουσαλήμ. Διότι ἡ ἐπιφοίτησις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔπρεπε νὰ συμβῇ αἰσθητῶς, νὰ συνοδευθῇ ἀπὸ ἀδιαμφισβήτητα αἰσθητὰ σημεῖα γιὰ νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν ὅλοι ὡς ἕνα ἀναντίρρητο γεγονός. Ἡ βίαιη πνοὴ λοιπὸν ἦταν τὸ πρῶτο ἠχητικὸ σημεῖο, ποὺ ἐφανέρωνε τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἦταν ἡ φανέρωσι τῆς μυστηριώδους ἐνεργείας καὶ θείας δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ φανερώθηκε μὲ πνοὴ ἀνέμου, γιὰ νὰ δείξῃ ὅτι ἡ θεία χάρις κατέρχεται σὰν ἄνεμος τοῦ ὁποίου τὴν πνοὴ ἀκοῦς ἀλλὰ δὲν μπορεῖς νὰ καταλάβῃς εὔκολα ἀπὸ ποῦ ἔρχεται καὶ πρὸς τὰ ποῦ κατευθύνεται.

2.      ΟΙ ΠΥΡΙΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

Τὸ δεύτερο σημεῖο ποὺ ἀκολούθησε ἦταν ἕνα σημεῖο ὀπτικό. Ἐμφανίσθηκαν γλῶσσες ποὺ ἔμοιαζαν μὲ πύρινες. Εἶδαν λοιπὸν ὅλοι μὲ τὰ μάτια τους νὰ διαμοιράζωνται στὸν καθένα τους γλῶσσες ποὺ ἔμοιαζαν μὲ πύρινες, καὶ νὰ στέκωνται ἐπάνω στὸν καθένα τους. Αὐτὲς οἱ γλῶσσες ἀρχικῶς ἦσαν ἑνωμένες σὲ δέσμη πυρός. Καὶ κατόπιν ἀπὸ αὐτὸ τὸ πῦρ διασκορπίσθηκαν στοὺς πιστούς. Ἡ μία λοιπὸν χάρις καὶ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διαμοιράσθηκε σ’ ὅλους. Τί νόημα εἶχε ὅμως ἡ ἐμφάνισι αὐτῶν τῶν γλωσσῶν; Βέβαια δὲν ἦταν ἡ ἴδια ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γλῶσσα πυρὸς ἀλλὰ ἡ ἔκχυσις τῆς χάριτος ἐμφανίσθηκε μὲ τὴν μορφὴ πυρίνων γλωσσῶν. Αὐτὲς οἱ γλῶσσες ἦσαν σύμβολα τῶν γλωσσῶν στὶς ὁποῖες οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι κατόπιν θὰ μιλοῦσαν καὶ θὰ ἐκήρυτταν τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Ἐμφανίσθηκε ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μὲ μορφὴ γλωσσῶν ἀκόμη, διότι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι Αὐτὸ ποὺ θὰ τοὺς ἀπεκάλυπτε τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως. Αὐτὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα θὰ τοὺς ὡδηγοῦσε «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰω.ις΄ 13). Θὰ τοὺς ἐφώτιζε νὰ διακηρύξουν καὶ νὰ διαδώσουν σ’ ὅλο τὸν κόσμο τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως.

Ἐπιπλέον οἱ γλῶσσες αὐτὲς ἦσαν πύρινες διότι ἐφανέρωναν ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὡς Θεὸς εἶναι πῦρ καταναλίσκον. Φωτιὰ ποὺ φωτίζει, θερμαίνει, καθαρίζει, ἀλλὰ καὶ καίει. Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὡς φῶς θὰ ἐφώτιζε τοὺς πιστοὺς τῆς οἰκουμένης, ὡς φωτιὰ θὰ ἐθέρμαινε καὶ θὰ ἐμαλάκωνε τὶς σκληρὲς καρδιές, θὰ τὶς ἐκαθάριζε ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ σκουριά, θὰ ἔκαιγε κάθε ἁμαρτωλό, θὰ τὶς μεταμόρφωνε. Καὶ θὰ ἄναβε μέσα στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν ἅγιους πόθους καὶ ἱερὰ ὁράματα. Θὰ καθιστοῦσε τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν ζωντανὰ θυσιαστήρια, ὅπου θὰ προσφέρωνται πνευματικὲς θυσίες.

3.      ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ

Ἡ πνοὴ αὐτὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐγέμισε, ἐπλήρωσε ὅλο τὸ ὑπερῶο ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταί. Ἡ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δὲν κατῆλθε σὲ ὡρισμένους μόνο μαθητάς, ἀλλὰ σὲ ὅλους. Καὶ κατῆλθε ὄχι σὲ διαφορετικὸ βαθμὸ στὸν καθένα, ἀλλὰ τοὺς ἐγέμισε ὅλους, ὅλη τὴν πρώτη Ἐκκλησία. Καὶ μάλιστα οἱ μαθηταὶ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς δὲν ἔλαβαν τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅπως τὴν ἐλάμβαναν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἐκτάκτως καὶ ὑπερφυσικῶς καὶ γιὰ εἰδικὸ σκοπὸ οἱ Προφῆται. Οὔτε τὴν ἔλαβαν γιὰ συγκεκριμένο μόνο σκοπό, ὅπως τὴν ἔλαβαν ὅταν ὁ ἀναστὰς Κύριος τοὺς εἶπε: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον» (Ἰω. κ΄ 22). Ἀλλὰ τώρα συνέβη πλήρης ἔκχυσις τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα κατῆλθε σ’ ὅλους μὲ τρόπο μοναδικὸ καὶ πρωτοφανῆ. Ἐπλημμύρισε τὶς ψυχές, τοὺς ἔδωσε δωρεὰ πλήρη, φωτισμὸ τέλειο, ἔμπνευσι θεία. Οἱ μαθηταὶ ἔγιναν πλέον οὐράνιοι ἄνθρωποι, πνευματέμφοροι, πνευματοκίνητοι. Γέμισαν μὲ δυνάμεις πνευματικές, γιὰ νὰ εἶναι πλήρεις σοφίας καὶ γνώσεως, νὰ κηρύττουν θεόπνευστα τὸν λόγο τῆς ἀληθείας, νὰ μιλοῦν ξένες γλῶσσες, νὰ μποροῦν νὰ μεταδίδουν καὶ οἱ ἴδιοι διὰ τῶν Μυστηρίων τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νὰ ἐπιτελοῦν θαύματα, νὰ ἁλιεύσουν τὴν οἰκουμένη, νὰ ἐξαπλώσουν τὴν ἐπὶ γῆς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Μέτοχοι κι ἐμεῖς τῶν δωρεῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἂς ποθοῦμε μ’ ὅλη μας τὴν δύναμι τὴν ἁγιαστική του χάρι στὴ ζωή μας. Ἂς παρακαλοῦμε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον νὰ κατέρχεται στὶς ψυχές μας, νὰ τὶς καθαρίζῃ, νὰ τὶς ἁγιάζῃ, νὰ τὶς γεμίζῃ μὲ τὴν παρουσία του. Καὶ ἂς δεώμεθα καθημερινά: «Βασιλεῦ οὐράνιε… ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν…».

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα

Ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες οἱ ἀπόστολοι ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι. Ἦσαν δὲ ἐν Ἱερουσαλὴμ κατοικοῦντες Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;

https://www.osotir.org/2019/06/12/pentikostin-eortazomen/   (16 Ιουν 2019   62)   (12 Ιουν 2022   10/90)

Σχετικές Δημοσιεύσεις :

Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς (Πράξ. β΄ 1-11)   (2018)