Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς (Πράξ. β΄ 1-11)

www.osotir.org

Σάν γλῶσσες φωτιᾶς!

«Ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρὸς»

Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς περιγράφει τὸ ὑπερφυσικὸ γεγονὸς τῆς καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 50 ἡμέρες μετὰ τὴν Ἀνάσταση, στοὺς 120 μαθητὲς τοῦ Κυρίου ποὺ ἦταν συγκεντρωμένοι στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνιστᾶ τὴν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας στὴ γῆ καὶ τὴν ἀρχὴ μιᾶς νέας ἐποχῆς, τῆς ἐποχῆς τῆς Χάριτος!

Ἀκούστηκε μεγάλη βοὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό, ὅπως ὅταν φυσάει δυνατὸς ἄνεμος. Ἡ βοὴ αὐτὴ γέμισε ὅλο τὸ οἴκημα στὸ ὁποῖο εἶχαν συγκεντρωθεῖ οἱ μαθητές. Τότε εἶδαν μὲ τὰ μάτια τους νὰ διαμοιράζονται σ᾿ αὐτοὺς «γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός», γλῶσσες σὰν τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς, ποὺ καθεμία κάθισε σὲ καθέναν ἀπὸ αὐτούς, καὶ τότε ὅλοι τους γέμισαν ἀπὸ Ἅγιον Πνεῦμα…

Ἂς δοῦμε, λοιπόν, γιατί ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἐμφανίσθηκε «σὰν γλῶσσες φωτιᾶς» καὶ τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας.

1.   Θεϊκὴ δύναμη καθαρτική, φωτιστική, καυστικὴ

Ὁ Θεὸς καὶ ἄλλοτε εἶχε «κατέλθει» μὲ τρόπο αἰσθητὸ στὴ γῆ: στὸ ὄρος Σινᾶ, τὸ ὁποῖο γέμισε τότε καπνούς, ἐνῶ ἀκούγονταν ἀστραπὲς καὶ βροντές, καὶ «φωνὴ τῆς σάλπιγγος ἤχει μέγα»· ἦχος σὰν ἀπὸ σάλπιγγα ἀντηχοῦσε πολὺ δυνατά (Ἐξ. ιθ´ [19] 16). Κατὰ τοὺς ἱεροὺς ἑρμηνευτές, ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἐμφανίσθηκε «σὰν γλῶσσες» γιὰ νὰ δηλωθεῖ ὅτι ἡ Καινὴ Διαθήκη εἶναι τόσο ἀνώτερη ἀπὸ τὴν Παλαιά, ὅσο ὁ ἔναρθρος λόγος ποὺ προφέρεται μὲ τὴ γλώσσα, εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ τὸν ἦχο τῆς σάλπιγγας.

Ἐπίσης οἱ γλῶσσες δήλωναν ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔλαβαν ὄχι ἁπλῶς τὴ γνώση τῆς ἀλήθειας ποὺ σώζει, ἀλλὰ καὶ τὴ δύναμη νὰ τὴν κηρύξουν αὐθεντικά, νὰ κηρύξουν μετάνοια στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ· καὶ ἀκόμη τὸ χάρισμα νὰ κηρύττουν σὲ γλῶσσες ἄγνωστες μέχρι πρό τινος σ᾿ αὐτούς· τὸ ὁποῖο ἄρχισε νὰ γίνεται ἀπὸ ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα!

Ἦταν δὲ γλῶσσες ποὺ ἔμοιαζαν μὲ φλόγες, γιὰ νὰ δειχθεῖ ὅτι καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι Θεός· διότι ὁ Θεὸς εἶναι «πῦρ καταναλίσκον», φωτιὰ ποὺ κατακαίει κάθε κακία, κατὰ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη (Δευτ. δ´ 24). Ἡ φωτιὰ δηλώνει ἐπίσης τὴν καθαρτικὴ δύναμη τῆς θείας Χάριτος: Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καθάρισε τὸ ἐσωτερικὸ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τοὺς ἔδωσε φλόγα ἱεραποστολῆς, δύναμη ὁμολογίας, ἔκτακτη ἐνίσχυση στὴν ὑψηλὴ διακονία τους!

Ἐπίσης δηλώνει ὅτι τὸ Πνεῦμα τοὺς προσέφερε χάρισμα λόγου μὲ δύναμη φωτιστικὴ καὶ καυστική· ὥστε ἀφενὸς μὲν νὰ φωτίζουν τοὺς καλοπροαίρετους, νὰ τοὺς ὁδηγοῦν ἀπὸ τὴν ἄγνοια στὴ γνώση τῆς ἀλήθειας, ἀφετέρου δὲ νὰ ἀποστομώνουν ὅσους θὰ ἀντιστέκονται κακοπροαίρετα στὸ κήρυγμα.

Τέλος, εἶδαν τὴ μία αὐτὴ φλόγα νὰ διανέμεται σὲ γλῶσσες, μία στὸν καθένα, διότι ὁ καθένας ἔλαβε ἰδιαίτερο χάρισμα, ὅπως ἤθελε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.

2.   Φλογισμένοι ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα

Ἡ ἀψευδὴς μαρτυρία τοῦ γεγονότος τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπὸ τὸν θεόπνευστο συγγραφέα τῶν Πράξεων, τὸν ἱερὸ εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ, μᾶς ἐνισχύει στὴν πίστη ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεοΐδρυτος ὀργανισμός. Μέσα σ᾿ αὐτὴν παραμένει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ποὺ «ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας»· συγκρατεῖ καὶ συσφίγγει τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν ἀναδεικνύει χῶρο ψυχικῆς ἀναγεννήσεως τοῦ ἀνθρώπου.

Εἰδικά, ὅμως, ὁ καθένας μας ἔχει ζήσει τὴν προσωπική του Πεντηκοστὴ τὴν ἡμέρα ποὺ ἔλαβε τὸ ἅγιο Χρίσμα, ἀμέσως μετὰ τὴ Βάπτισή του. Λάβαμε τότε τὴν πανοπλία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴ δύναμη νὰ ζήσουμε τὴν ἐν Χριστῷ ζωή, ἀλλὰ καὶ τὰ ἰδιαίτερα χαρίσματα ποὺ εὐδόκησε νὰ δώσει στὸν καθένα μας ὁ ἀγαθὸς Παράκλητος. Ὁ καθένας μας ἔλαβε τὴ δική του «γλῶσσα πυρός».

Αὐτὸ ποὺ ἀπομένει, εἶναι νὰ ζοῦμε κατὰ τὶς ἐμπνεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νὰ ὑποτασσόμαστε σ᾿ Αὐτό. Τότε θὰ φανερωθοῦν τὰ χαρίσματά μας σὲ ὅλη τους τὴ θεοπρέπεια καὶ ἀκτινοβολία πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ἁγιασμὸ τῆς ψυχῆς μας. Τότε θὰ γίνουμε ὅλοι φλόγα ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ὁμολογίας πρὸς τὸν κόσμο, διότι ὁ Θεός, εἴδαμε, εἶναι «πῦρ», καὶ ὅσοι ἐμφοροῦνται ἀπὸ Ἐκεῖνον, γίνονται καὶ αὐτοὶ φλογεροί, «λάμποντες, ἀστράπτοντες, ἠλλοιωμένοι (=μεταμορφωμένοι)», ἀληθινοὶ Χριστιανοί, «τέκνα φωτόμορφα τῆς Ἐκκλησίας».

Τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἡ διάπυρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἄναψε μιὰ μεγάλη φωτιὰ στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, γιὰ νὰ μὴ σβήσει ποτέ. Γιατὶ αὐτὸ εἶναι ἡ Ἐκκλησία: τὸ καμίνι τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, μέσα στὸ ὁποῖο μεταμορφώνεται ἡ φύση μας· κατακαίεται ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος ποὺ δουλεύει στὰ πάθη, στὴ φθορὰ καὶ τὸν θάνατο, καὶ δημιουργεῖται ὁ νέος, ὁ ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος, ὁ ἁγιαζόμενος, ὁ κατὰ Χάριν θεός! Μέσα στὴν Ἐκκλησία ζοῦμε τὴ μεταμόρφωσή μας, «ὀθνείαν ἀλλοίωσιν, εὐπρεπεστάτην»· παράδοξη, πρωτόγνωρη ἀλλοίωση, ποὺ δὲν εἶναι καταστροφὴ τῆς φύσεώς μας ἀλλὰ ἐξαιρετικὴ εὐπρέπεια, ἔκτακτος καλλωπισμὸς ποὺ ἔχει φιλοτεχνήσει μυστικὰ ἡ ἀγάπη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ ἀγαθὸς Παράκλητος!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα

Εν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες οἱ ἀπόστολοι ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλή­ρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι. Ἦσαν δὲ ἐν Ἱερουσαλὴμ κατοικοῦντες Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποτα­μίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;

https://www.osotir.org/2018/05/24/san-glosses-foti%E1%BE%B6s/   (27 Μια 2018   70)   (7 Ιουν 2020   24)   (20 Ιουν 2021   18)   (4 Ιουν 2023   12/114)

Σχετικές Δημοσιεύσεις :

Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς (Πράξ. β΄ 1-11)    (2019)