www.askitikon.eu/
Κάποια αδελφή έλεγε
κάποτε θλιμμένη στο Στάρετς Ζωσιμά:
-Τι να κάνω, γέροντα,
που νικιέμαι από τη γλώσσα μου και φλυαρώ και ματαιολογώ; Στεναχωριέμαι πολύ
γι’ αυτό και παίρνω κάθε τόσο απόφαση να διορθωθώ, αλλά πάλι πέφτω.
-Να θυμάσαι ότι, όπως
είπε ο Κύριος, για κάθε περιττό μας λόγο θα μας ζητηθεί ευθύνη την ημέρα της
Κρίσεως. Κατάφυγε στη βοήθειά Του. Και όποτε αμαρτάνεις να μετανοείς. Χίλιες
φορές έπεσες; Χίλιες να μετανοήσεις.
– Κάποιες φορές λέω
κάτι χρήσιμο ή ψυχωφελές. Ενώ όμως αρχίζω με πνευματικούς λόγους, σε λίγο,
χωρίς να το καταλάβω, ξεγλιστράω στην αργολογία ή την κατάκριση ή την
περιέργεια ή τον κομπασμό…
Μετά από όλα αυτά με
κυριεύει κατάθλιψη και αθυμία. Τι να κάνω; Δεν μπορώ να διορθωθώ…
– Για να μάθεις να
μιλάς καλά και προσεκτικά, πρέπει πρώτα να μάθεις να σωπαίνεις, τη συμβούλεψε ο
γέροντας. Όσο θερμό κι αν είναι το κελί μας, αν ανοίγουμε συχνά τα παράθυρα θα
παγώσει. Κι αν ανοίγουμε κάθε τόσο ένα μπουκάλι με άρωμα, σύντομα θα
εξατμιστεί.
Γι’ αυτό ο προφήτης
λέγει «ἐκωφώθην καί ἐταπεινώθην καί ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν» (Ψαλμ. Λη’2). Ακούς; «ἐσίγησα
ἐξ ἀγαθῶν». Αποφάσισα δηλαδή να μην ξεστομίζω ούτε αγαθούς λόγους. Και τότε,
συνεχίζει, «ἐθερμάνθη ἡ καρδία μου ἐντός μου».
Όπως γράφει ο
Κάλλιστος Καταφυγιώτης, ο καλός λόγος είναι κατώτερος από τη σιωπή με διάκριση.
Βέβαια, κι από τη σιωπή του στόματος ανώτερη είναι η σιωπή του νου-τόσο
ανώτερη, όσο και η ψυχή από το σώμα.
Γιατί είναι δυνατό,
ενώ τηρείται σιωπή του στόματος, εσωτερικά ο νους να σχηματίζει λογισμούς και
νοήματα.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό
βιβλίο «Τό γεροντικό τοῦ Βορρᾶ» τοῦ Πέτρου Μπότση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.