«Σταυρέ μου γιατί δε θαυματουργείς»; «Πάμε Σταυρούλη μου να βοηθήσεις κάποιους ανθρώπους»; (Βίντεο)

            ekklisiaonline.gr

ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ: Μια ξεχωριστή ομιλία πραγματοποίησε ο π Δημήτριος Λουπασάκης μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας επί τη εορτή της μνήμης της Αγίας Σοφίας, Ελπίδας, Πίστης και Αγάπης στους Αγίους Ισιδώρους για τον Θαυματουργό Τίμιο Σταυρό και πως αυτός ενεργεί.

Πάτερ Δημήτριε πόσο πιστεύετε τον Τίμιο Σταυρό;

Στην αρχή όταν τον πρώτο πήρα δεν το πίστευα (τον Τίμιο Σταυρό). Είπα απλά ότι είναι ένας σταυρός και σαν ιερέας έχω το δικαίωμα να σταυρώνω και να αγιάζω.

Έτσι στο προσκυνητάρι μου όταν άρχισαν τα θαυμαστά και τα θαύματα του Τιμίου Σταυρού, άρχισα σιγά σιγά να τον αγαπάω και να τον πλησιάσω σιγά σιγά.

Έτσι είναι δοκιμαζόμαστε σε αυτή τη ζωή. Του λέω λοιπόν:

Με αγαπάς Σταυρούλη μου;

Αν με αγαπάς δείξε μου ότι κάνεις αυτό το θαύμα και εγώ θα σε πιστέψω περισσότερο.

Ολιγοπιστία; Όχι, αλλά θέλω να μου δείξει ο Σταυρός, εξ όλης της ψυχής μου και εξ όλης της διάνοιας μου ότι πρέπει να το πιστέψω πρέπει να γίνω ένα με αυτόν.

Ας το πω έτσι χαριτολογώντας για να μπορέσει ο τίμιος σταυρός να ενεργεί έτσι όπως αυτός θέλει. Γιατί εγώ είμαι ο ταχυδρόμος του ή ένας υπάλληλός του.

Πνευματικά του μιλάω πάντοτε για να μπορώ και εγώ να τον αγαπήσω.

Αν δεν είμαστε καθαροί, τότε καιγόμαστε, τότε δεν μπορούμε να αντικρίσουμε κατάματα την εικόνα του Χριστού και το φως του Χριστού.

Αγαπάω τόσο πολύ τον τίμιο σταυρό. Τον νιώθω μέσα μου. Αλλά για αυτό και δεν τον κρατάω κάθε μέρα. Για αυτό και του κάνω κάθε μέρα μετάνοιες, αλλά για αυτό δεν τον πιάνω κάθε μέρα.

Όχι ότι δεν είμαι καθαρός, αλλά πρέπει να είμαι εξαϋλωμένος.

Έτσι νιώθω για να μπορεί ο τίμιος σταυρός να κάνει το θαύμα του.

Διότι για να κάνεις το θαύμα πρέπει να έχεις άκρα προσευχή, ταπείνωση, νηστεία. Όλα αυτά, δηλαδή που περιλούζουν τον άνθρωπο και τον καθαρίζουν. Από τα μάτια, το στόμα, τη μύτη, τα αυτιά, το σώμα καθαρό τα πάντα καθαρά.

Όταν όλα αυτά είναι καθαρά τότε ανοίγουν τα Ουράνια και το θαύμα δεν αργεί να έρθει.

Το θέμα είναι αν δεν υπήρχε αυτή η πίστη σε μένα, τότε σίγουρα δεν θα μπορούσανε να γίνονται όλα αυτά.

Δόξα τω Θεώ, χρωστώ ευγνωμοσύνη και τις λειτουργίες αυτές που κάνω καθημερινά τις κάνω για μένα.

Πρώτον για μένα.

Ακόμα και μόνος μου να ήμουν πάλι θα λειτουργούσα. Γιατί όταν είμαι μέσα στο Άγιο θυσιαστήριο, αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει κόσμος.

Αισθάνομαι ότι δεν επικοινωνώ με τους ανθρώπους ή δεν βλέπω τους ανθρώπους.

Αισθάνομαι ότι είμαι μόνος μου, για αυτό και τα μάτια μου είναι ή κάτω ή ψηλά στον ουρανό.

Γιατί δεν θέλω να απασχοληθεί ούτε το πνεύμα μου, ούτε να σκανδαλιστώ βλέποντας έναν άνθρωπο να μην κάνει μία σωστή κίνηση ή να τρέχει από δω και από κει και να νιώσω εκείνη τη στιγμή το πνεύμα μου ότι ξεφεύγει πλέον.

Εσείς νομίζετε τώρα ότι εγώ σας βλέπω. Εγώ δε βλέπω. Εγώ κοιτάζω απευθείας στον ουρανό για να μπορώ να μιλάω και να λειτουργώ.

Η λειτουργία είναι μία ύψιστη τιμή προς τον ιερέα. Όταν ο ιερέας είναι απασχολημένος με τη θεία λειτουργία και έχει το πάθος της Θείας Λειτουργίας και όχι τίποτα άλλο, τότε ο ιερέας αυτός είναι δυνατόν να κάνει πολλά πράγματα στον εαυτό του. Ξεκινώντας πρώτα να λύσει τα πυρά του εαυτού του, τα αμαρτήματα του εαυτού του. Να λύσει τα εγώ του εαυτό του, για να μπορεί να προχωρήσει και να εξαϋλωθεί. Να τον εξαΰλωση δηλαδή ο Κύριος, για να μπορεί να βοηθήσει κόσμο.

Πολλοί ζητάτε τον τίμιο σταυρό. Μπορείτε σας λέω:

Πηγαίνετε σε έναν ιερέα να πάρει ένα σταυρό από την Αγία Τράπεζα ή ένα σταυρό που έχει και εκείνη τη στιγμή να σας ευλογήσει.

Αν ζητάτε Αυτόν τον Σταυρό, εγώ δεν θα τον πιάσω λερωμένος. Δεν εννοώ λερωμένο στο σώμα μου, που από μικρά ηλικία έχει κρατηθεί ανέπαφο. Δεν εννοώ από οτιδήποτε άλλο από την ψυχή μου. Αλλά εννοώ και από τα μάτια μου. Εννοώ από το στόμα μου. Εννοώ από τα αυτιά μου. Εννοώ από την νηστεία μου. Εννοώ από την προσευχή μου. Εννοώ από την άκρα ταπείνωση που πρέπει να πέσω κάτω και να φιλάω χώμα.

Κρίνομαι και κατακρίνω με από τον Κύριο πολύ περισσότερο από ότι εσείς οι λαϊκοί. Διότι έχουμε να δώσουμε λόγο αφού ο Θεός μας έκανε στρατιώτες του θυσιαστηρίου του. Έχουμε να δώσουμε λόγο στο μέγα Κριτή. Τα κριτήρια αυτού είναι πολύ αυστηρά. Μας το λένε οι άγιοι πατέρες αυτό. Μας το λέει το Ευαγγέλιο αυτό. Δεν το λέω εγώ.

Φοβάμαι όταν πιάνω τον τίμιο σταυρό, όταν δεν είμαι έτσι όπως πρέπει να είμαι.

Για αυτό όταν πιάνω τον τίμιο σταυρό, θέλω να τον πιάνω πλήρως καθαρός και με δικιά του εντολή. Διότι όταν έχω δοκιμάσει να τον πιάνω κατ απαίτηση των ανθρώπων, τότε ο σταυρός στα χέρια μου είναι ένα απλό ξύλο.

Όταν όμως έχω όλα αυτά τα γυμνάσματα τα πνευματικά τότε όταν τον πιάνω τον σταυρό στο χέρι μου, η παλάμη μου άλλες φορές καίγεται άλλες φορές δροσίζεται άλλες φορές φλογίζεται.

Τότε παίρνω δύναμη και κουράγιο για να τον πιάσω στο δικό μου χέρι. Μόνο σε αυτό (δείχνει το δεξί χέρι), που πιθανόν να κρατιέται μόνο αυτό καθαρό, για να πω:

Σταυρέ μου, πάμε σε παρακαλώ να βοηθήσεις ανθρώπους;

Ικετευτικά μιλάω στον Τίμιο Σταυρό. Καρδιακά μιλάω στον Τίμιο Σταυρό:

Πάμε Σταυρούλη μου να βοηθήσεις κάποιους ανθρώπους;

Αν έχω κάνει ένα παράπτωμα, συγχώρεσέ με σε παρακαλώ και θα το διορθώσω με κάποιο σχετικό κανόνα που θα μου υποδείξεις.

Όταν πέρασε κανένας μήνας και δεν είδα κάποιο θαυμαστό από τον Σταυρό αναλογίστηκα:

Παπαδημήτρη δεν πας καλά!

Άρχισα και έκλαιγα και προσευχόμουν στον τίμιο Σταυρό και του έλεγα:

Σταυρούλη μου μάλλον με ξέχασες ή εγώ ξέχασα τον εαυτό μου.

Τι συμβαίνει; Μα κάνω τη νηστεία και την προσευχή. Τα κάνω όλα αυτά.

Τι συμβαίνει γιατί Σταυρέ μου δεν ενεργείς;

Γιατί; Ποιος είναι ο λόγος; Κάποιος λόγος θα υπάρχει.

Κάποια στιγμή που είχα γονατίσει και έκλαιγα ασταμάτητα, έκανα το εξής:

Αφού ακούμπησα το κεφάλι μου κάτω στο πάτωμα, φίλησα το χώμα. Πέρασαν δυο τρεις ημέρες και με παίρνει ο γέροντας μου και μου λέει χωρίς να ξέρει απολύτως τίποτα.

Είναι από αυτούς Σας είπα τους αόρατους τους Αγίους αυτούς που κυκλοφορούν. Όταν φεύγει ο ένας από την ζωή, τότε τον αντικαθιστά κάποιος άλλος. Τέτοιο πνευματικό είχε και ο Άγιος Παΐσιος. Μόνο έναν τέτοιο θα έπρεπε να έχω.

Εκείνη τη στιγμή, ξαφνικά από το πουθενά, τον ακούω να μου λέει:

Παιδί μου εάν δεν φιλήσεις χώμα, δε μπορείς να δεις πρόσωπο Θεού. Γιατί χρειάζεται πολύ ταπείνωση για να σηκώσεις αυτό το Σταυρό που κρατάς γιατί είναι ο ίδιος ο Χριστός.

Έριξα τόσα κλάματα τέτοιους λυγμός και δεν είχα φάει εκείνη την ημέρα ήμουνα. Όχι χάλια, απλά εγώ δεν αισθανόμουνα καλά.

Τότε αφού πέρασε ένα διάστημα όχι πολλές ημέρες είπα να σταυρώσω ένα γκρουπ που ερχότανε. Εάν ο Σταυρός τώρα ενεργήσει σημαίνει ότι ξαναήρθα στον καλό δρόμο του Θεού και της πίστεως.

Όταν ήρθαν οι άνθρωποι άρχισε ο Τίμιος Σταυρός να λαλεί και να δείχνει απίστευτα θαύματα. Μιλάω συγκεκριμένα γιατί θέλω πάντοτε να είμαι συγκεκριμένος. Μιλάω για το γκρουπ της κυρίας Βασιλικής από τη Λάρισα. Ήρθανε τότε 52-53 άνθρωποι. Οι πενήντα άνθρωποι θεραπεύτηκαν, γιατί τρεις δεν είχαν τίποτα.

            https://www.ekklisiaonline.gr/thavmata/stavre-mou-giati-de-thavmatourgis-pame-stavrouli-mou-na-voithisis-kapious-anthropous-vinteo/