Ο άφρων πλούσιος (η ερμηνεία της παραβολής –για παιδιά) Κυριακή Θ’ Λουκά

antexoume.wordpress.com

Κάποτε κάποιος από το λαό που είχε συγκεντρωθεί να ακούσει το Χριστό, του είπε:  «Δάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιραστεί μαζί μου την κληρονομιά».

Kι εκείνος του απάντησε: «Άνθρωπε, ποιός με όρισε δικαστή ή διανομέα μεταξύ σας;» Κατόπιν τους είπε:«Nα προσέχετε και να φυλάγεστε από κάθε είδους πλεονεξία, γιατί η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα υπάρχοντά του, όσα παραπανίσια πλούτη κι αν αποκτήσει».

Kαι συνέχισε με μια παραβολή, λέγοντάς τους:

«Kάποιου πλούσιου ανθρώπου τα χωράφια έδωσαν άφθονη σοδειά. Σκεφτόταν πάρα πολύ, λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός κι έλεγε από μέσα του: Tι θα κάνω τώρα που δεν έχω πού να αποθηκέψω τα γεννήματά μου; Είπε λοιπόν: Nα, θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες, κι εκεί θα συνάξω όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου. Έπειτα, θα πω στην ψυχή μου: Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά αποθηκευμένα που αρκούν για χρόνια πολλά. Ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, απόλαυσε!

Αλλά ο Θεός του είπε: Άμυαλε! Τούτη τη νύχτα απαιτούν να πάρουν την ψυχή σου. Όσα, λοιπόν, ετοίμασες, σε ποιόν θα μείνουν;»

Το ίδιο ανόητος είναι όποιος συγκεντρώνει πλούτη για τον εαυτό του και δεν πλουτίζει για το Θεό.(Λουκ. 12, 13-21)

Ερμηνευτικά Σχόλια

«Δάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιραστεί μαζί μου την κληρονομιά»: Για να μας διδάξει ο Χριστό την παραβολή του άφρονα πλούσιου πήρε αφορμή από δυο αδέλφια, που ‘‘τρώγονταν’’ στο μοίρασμα της πατρικής τους περιουσίας.

Θέλησαν να χρησιμοποιήσουν για δικαστή τον Ιησού Χριστό. Ο Κύριος όμως αρνήθηκε να κάνει κάτι τέτοιο, γιατί ο Θεός είδε πως στην καρδιά του καθενός κρυβόταν η πλεονεξία. Θέλησε όμως να μας προφυλάξει από αυτό το μεγάλο πάθος με την παραβολή του άφρονα.

«Nα προσέχετε και να φυλάγεστε από κάθε είδους πλεονεξία, γιατί η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα υπάρχοντά του, όσα παραπανίσια πλούτη κι αν αποκτήσει»: Ο Κύριος όμως αρνήθηκε να μοιράσει την περιουσία, γιατί ως Θεός είδε πως στην καρδιά του καθενός κρυβόταν η πλεονεξία. Όμως για να μας προφυλάξει από αυτό το μεγάλο πάθος, είπε την παραβολή του άφρονα πλούσιου.

 «Σκεφτόταν … αγαθά μου»: Ο πλούσιος της παραβολής, αντί να χαίρεται για τον πλούτο του, είχε φοβερές ανησυχίες και ανυπόφορες αγωνίες. Είχε χάσει την ηρεμία του, γιατί δεν ήθελε να χάσει ούτε λίγο από τη μεγάλη σοδειά του.

«Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά αποθηκευμένα που αρκούν για χρόνια πολλά. Ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, απόλαυσε!»: Ο άνθρωπος αυτός ήθελε να είναι ευτυχής μόνο για τον εαυτό του και για πάρα πολλά χρόνια. Τους άλλους ανθρώπους ποτέ δεν τους σκεφτόταν, ώστε να μοιράσει και σ’ αυτούς από την σοδειά του.

Ήταν ένας φοβερός εγωιστής και με τα νέα σχέδια που καταστρώνει, θέλει να δοκιμάσει μια μόνιμη απόλαυση. Όλα τα σχέδιά του τα κάνει χωρίς να σκέφτεται καθόλου το Θεό, γιατί νομίζει πως δεν Τον χρειάζεται. Νοιώθει παντοδύναμος. Ο πλούσιος της παραβολής μας είναι ένας άθεος για την εποχή εκείνη.

«Άμυαλε!»: Ο Θεός αποκαλεί τον πλούσιο «άμυαλο», «ανόητο», γιατί αγωνιά κι ασχολείται μόνο με τον εαυτό του, για το πώς θα φάει το σώμα του περισσότερο, ενώ δεν σκέφτεται για την τροφή της ψυχής του, που είναι η αληθινή του ανάγκη. Ο Χριστός είπε: «Να ζητάτε μόνο πώς θα φτάσετε στην βασιλεία του Θεού και όλα τα υπόλοιπα θα σας δοθούν». Να ψάχνετε, δηλαδή, αυτό που έχει ανάγκη η ψυχή σας και όλα τα άλλα θα τα φροντίσει ο Θεός. Ο Θεός λέει τον πλούσιο άμυαλο και επειδή δεν σκέφτηκε ποτέ τον Θεό και τον θάνατο.

«Τούτη τη νύχτα…»: Ξαφνικά τον επισκέπτεται ο Θεός και του λέει ότι ήρθε η ώρα του θανάτου του. Η ζωή του πάνω στη γη τέλειωσε και τώρα πρέπει σε κάποιον να παραδώσει την ψυχή του. Πώς όμως να την παραδώσει στα χέρια του Θεού, αφού ποτέ δεν τον πίστεψε και δεν τον αγάπησε; Είχε πιστέψει μόνο στα πλούτη του. Τώρα όμως που πεθαίνει σε ποιον θα τα αφήσει;

Όποιος συγκεντρώνει πλούτη για τον εαυτό του: Το μήνυμα του Χριστού είναι ότι χρειάζεται να προσπαθούμε να γίνουμε πλούσιοι «κατά Θεόν», δηλαδή πλούσιοι στο να προσφέρουμε την αγάπη μας στους άλλους κι όχι πλεονέκτες. Όταν αγαπάμε τον Θεό και τους άλλους ανθρώπους, τότε η ζωή μας είναι γεμάτη φιλανθρωπία και ελεημοσύνη. Όλες αυτές οι αρετές μας κάνουν, όχι εγωιστές και ανόητους, όπως ο πλούσιος της παραβολής, αλλά ευτυχισμένους και μας οδηγούν αιώνια κοντά Θεό. Αυτό μπορούμε να προσπαθήσουμε να το ζήσουμε από την παιδική μας ηλικία. Να μην περηφανευόμαστε για ό,τι έχουμε, είτε είναι υλικό είτε έχει να κάνει με τα χαρίσματά μας είτε με το σπίτι μας είτε με τους βαθμούς και τη δόξα μας. Από αυτό που έχουμε να ζητούμε να δίνουμε και στους άλλους ανθρώπους, στους φίλους και συμμαθητές μας, αλλά και σε όσους έχουν ανάγκη.

Ερωτήσεις

Α. Ποιον εννοεί ο Χριστός άφρονα πλούσιο;

Β. Ποια ήταν η αμαρτία του άφρονα πλούσιου;

Γ. Τί χρειάζεται να σκεφτόμαστε για να μην έχουμε αγωνία και άγχος σε τούτη τη ζωή;

Δ. Τι εννοούσε ο Χριστός λέγοντας «το ίδιο ανόητος είναι όποιος συγκεντρώνει πλούτη για τον εαυτό του και δεν πλουτίζει για το Θεό» ;

Ε. Πώς μπορούμε να μην ακολουθήσουμε τον άφρονα πλούσιο;

Συμπέρασμα
Για την Εκκλησία όποιος έχει χρήματα δεν πρέπει να τα θεωρεί δικά του, αλλά να τα αντιμετωπίζει σα να είναι ο διαχειριστής τους. Έτσι θα φυλαχθεί από τη φιλαργυρία και θα τα αξιοποιήσει με αγάπη.

https://antexoume.wordpress.com/2013/11/16/%ce%bf-%ce%ac%cf%86%cf%81%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82/#more-6264   (27 Νοε 2020   51)

Σχετικές Δημοσιεύσεις :

Κυριακή Θ΄ Λουκᾶ, Λκ. ιβ΄ 16-21 

Κυριακή Θ’ Λουκά, Ο ΑΦΡΟΝΑΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ Λουκ. ιβ’ 16 – 21 

Κυριακή Θ’ Λουκά, Ο Άφρονας πλούσιος (Λουκ. 12, 16-21)